انواع بازار از نظر دارایی ها

Finance market

۳ دسته بندی انواع دارایی

دارایی یکی از اقلام با اهمیت اسناد مالی است؛ لذا شناسایی انواع دارایی ها در تهیه اسناد مالی ضروری است.

دارایی از منظرهای متفاوتی قابلیت دسته بندی دارد و سرمایه گذاران با در نظر گرفتن این دسته بندی ها برای دارایی های سازمان، بهتر می توانند تجزیه و تحلیل های لازم را انجام دهند.

در این مقاله سعی داریم با این انواع بازار از نظر دارایی ها دسته بندی ها آشنا شویم؛
اگر حسابدار یا دانشجوی حسابداری هستید تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

1# دارایی چیست؟

به تمامی اموال و منابع اقتصادی که در معاملات اقتصادی به دست می آیند، دارایی (Asset) می گویند.

دارایی ارزش اقتصادی دارد که افراد، شرکت ها یا دولت ها مالک آن هستند و قابلیت مبادله نیز دارد.

دارایی جریان نقدی ایجاد می کند، سبب کاهش هزینه ها می شود و حتی می تواند فروش را افزایش دهد.

پول نقد، موجودی کالا، زمین، ساختمان، ماشین آلات، لوازم اداری، اوراق بهادار و… نمونه هایی از دارایی هستند.

ویژگی های هر نوع از دارایی عبارت اند از:

• منابع: دارایی ها منابعی هستند که به منظور دستیابی به منافع اقتصادی از آن ها استفاده می شود.
• مالکیت: منابع دارایی مالکیتی را برای افراد، سازمان ها یا دولت به وجود می آورند که
  در نهایت قابلیت تبدیل شدن به وجه نقد یا معادل آن را دارند.
• ارزش اقتصادی: انواع دارایی ها ارزش اقتصادی و قابلیت معاوضه یا فروخته شدن دارند.

2# دسته بندی دارایی ها

شناسایی انواع دارایی های سازمان به منظور قرار دادن آن ها در دسته های مربوطه و ایجاد ترازنامه سازمان، به حسابداران کمک می کند و برای ایجاد فرصت های سرمایه گذاری در سازمان بسیار مهم است.

تقسیم بندی انواع دارایی نیز مهم است.

برای مثال، درک از این که میان دارایی ها کدام جاری و کدام ثابت است،
در شناخت و درک سرمایه در گردش خالص یک سازمان به منظور سرمایه گذاری در آن اهمیت دارد.

دارایی را می توان از منظرهای زیر تقسیم بندی کرد:

• قابلیت تبدیل و همگرایی یا نقدشوندگی دارایی (Convertibility)
• وجود فیزیکی دارایی (Physical Existence)
• روش استفاده و کاربرد دارایی (Usage)

1-2# انواع دارایی ها از منظر قابلیت تبدیل یا نقدشوندگی

انواع دارایی ها بر اساس قابلیت تبدیل به دو دسته ذیل تقسیم می شوند:

دارایی های ثابت به راحتی قابلیت تبدیل شدن به وجه نقد را ندارند و فرآیند این تبدیل زمانبر است.

از انواع دارایی های ثابت می توان به زمین، ساختمان، ماشین آلات، تجهیزات، حق اختراع، علائم تجاری و… اشاره کرد.

به دارایی های ثابت، دارایی غیرجاری، بلندمدت و یا دارایی سخت نیز می گویند.

اغلب این نوع دارایی ها به جز زمین، با گذشت زمان مستهلک شده و از ارزش اقتصادی آن ها کاسته می شود.

1. دارایی های جاری (Current Assets):

دارایی های جاری به راحتی قابلیت تبدیل شدن به وجه نقد را دارند؛ به طوری که به صرف زمان زیادی نیاز نیست.

انواع دارایی جاری عبارت اند از:

• وجه نقد: محسوس ترین دارایی جاری یک سازمان وجه نقد است که
  سازمان از طریق آن می تواند نیازهای خود را تأمین کند.
• شبه نقد: دارایی جاری شبه نقد جایگزین وجه نقد می باشد که در واقع همان سپرده های مدت دار است.
• سپرده های کوتاه مدت: منظور سرمایه‌ انواع بازار از نظر دارایی ها گذاری‌ است که تا تاریخ سررسید آن کمتر از یک سال باقی‌مانده است.
  در این نوع سپرده افراد (حقیقی یا حقوقی) بابت نگهداری سپرده خود سود اندکی دریافت می کنند.
• موجودی کالا: کالایی که در انبار سازمان به عنوان مواد اولیه، نیمه آماده یا محصول نهایی برای مدت زمان مشخصی نگهداری می شود، دارایی جاری سازمان است.
• اوراق بهادار قابل فروش: اسنادی که سازمان انواع بازار از نظر دارایی ها در اختیار دارد و خرید و فروش آن ها برای سازمان کسب سود به همراه دارد.
• بدهی بدهکاران: بدهی که دیگر شرکت ها به سازمان دارند.

2-2# انواع دارایی ها از منظر وجود فیزیکی

انواع دارایی از منظر وجود فیزیکی به دو دسته تقسیم می شوند:

1. دارایی های مشهود (Tangible Assets)

• دارایی ثابت: دارایی های مشهود ثابت مواردی از جمله زمین، ساختمان، ماشین آلات و… هستند و به سه دسته ذیل تقسیم می شوند:
  • استهلاک پذیر: دارایی های مشهود و ثابتی که با گذشت زمان مستهلک می شوند و عمر اقتصادی محدودی دارند؛ مانند ماشین آلات.
  • استهلاک ناپذیر: دارایی های مشهود و ثابتی که با گذشت زمان مستهلک نمی شوند و عمر اقتصادی نامحدود دارند؛ مانند زمین.
  • نقصان پذیر: دارایی های مشهود و ثابتی که با استخراج از آن ها تهی می شوند؛ نظیر معادن، جنگل ها، ذخایر و… .
  • موجودی نقد: وجوه نقد و سپرده های بدون سررسید جزء دارایی های مشهود جاری هستند.
  • سرمایه گذاری های کوتاه مدت: سرمایه گذاری کوتاه مدت که تا زمان سررسید آن کمتر از یک سال باقی مانده باشد.
  • اسناد دریافتی تجاری: تمامی مطالباتی که انتظار می رود ظرف سال مالی آینده وصول گردند.
  • پیش پرداخت ها: پرداختی که انتظار داریم طی سال مالی آینده تبدیل به دارایی گردد؛
    برای مثال وجهی که بابت کالایی پرداخت شده است و انتظار می رود تا سال مالی آینده، کالا تحویل گردد.
  1. دارایی های غیرمشهود (Intangible Assets):

  دارایی نامشهود یا غیرمشهود اگرچه قابلیت قیمت گذاری دارد، ولی وجود خارجی ندارند؛
  مانند حق تألیف، حق ثبت اختراع، حق چاپ، سرقفلی و… .

  3-2# انواع دارایی ها از منظر کاربرد و روش استفاده

  

  انواع دارایی از منظر کاربرد به دو دسته زیر تقسیم می شوند:

  1. دارایی های عملیاتی (Operating Assets):

  دارایی هایی که افراد یا سازمان ها در معاملات روزانه خود از آن ها استفاده می کنند.

  وجه نقد، موجودی حساب بانکی، موجودی انبار، ماشین آلات، حق کپی رایت و… از جمله دارایی های عملیاتی هستند.

  1. دارایی های غیرعملیاتی (Non-Operating Assets):

  دارایی هایی که افراد یا سازمان ها در معاملات آتی مورد استفاده قرار می دهند؛
  مانند زمین، سرمایه گذاری کوتاه مدت، اوراق بهادار، درآمد حاصل از بهره سپرده ثابت و… .

  مقاله بالا بخشی از مطالب گسترده حوزه حسابداری ویژه بازار کار است.

  برای یادگیری صفر تا صد این حوزه به آموزش جامع حسابداری بازار کار نماتک مراجعه کنید.

  انواع دارایی و بدهی در حسابداری

  انواع دارایی و بدهی در حسابداری و آشنایی کامل با مفاهیم آن به شما کمک می‌کنند تا با اطلاعات کامل و تخصصی‌تری به اقداماتی همچون طبقه‌بندی و ذخیره دارایی در حسابداری بپردازید. دارایی، منبعی تلقی می‌شود که ارزش اقتصادی دارد و در اختیار نهادها، سازمان و افراد قرار می‌گیرد. دارایی سازمان‌ها منابع اقتصادی آن‌ها است. در عصر کنونی بخش عمده‌ای از واحدهای تجاری از حساب دارایی بهره می‌برند. دارایی مجموعه‌ای از تمام مستغلات و املاک، برند تجاری، تجهیزات، ماشین‌آلات و…. است و می‌توان جریان نقدی زمان آینده را طی زمان‌های طولانی‌مدت فراهم نماید. در ادامه همراه ما باشید تا به بررسی کامل‌تری از انواع دارایی در حسابداری و کاربرد هر دارایی بپردازیم.

  تعریف دارایی؛ منظور از دارایی در حسابداری چیست؟

  برای درک بهتر محتوای این مقاله بهتر است پیش از هر گفتاری با مفهوم دارایی آشنا شوید. با توجه به استانداردهای حسابداری منظور از دارایی یعنی: همه منابع و اموال اقتصادی که طی معامله‌های اقتصادی کسب می‌شوند. به عبارت ساده‌تر در فرایندهای مالی و اقتصادی تعدادی منابع اقتصادی به مالکیت یک واحد تجاری در می‌آید.

  این واحد بر اساس فاکتور پول سنجش شده و تحت عنوان دارایی شناخته می‌شود. از انواع دارایی در حسابداری می‌توان به مواردی نظیر موجودی کالا، ساختمان، زمین، پول نقد، اثاثیه اداری، ماشین‌آلات و اوراق بهادار اشاره نمود.

  در زبان انگلیسی دارایی، معادل لغت Asset است و به منابعی گفته می‌شود که از ارزش اقتصادی برخوردار بوده که افراد یا شرکت‌ها می‌توانند به واسطه آن در آینده کسب درآمد کرده و از آن سود ببرند. دارایی‌ها در ترازنامه ثبت می‌شوند. در هر ترازنامه ستون سمت چپ مربوط به بدهی‌ها و ستون دیگر مختص دارایی‌ شرکت‌ها است.

  عمر مفید دارایی یعنی چی؟

  منظور از عمر مفید یک دارایی مدت زمانی است که می‌توان از یک دارایی استفاده نمود. به عبارت ساده‌تر تعداد یا مقدار محصولی که از طریق یک دارایی حاصل می‌شود.

  استهلاک دارایی یعنی چی؟

  کاهش ارزش دارایی‌های ثابت بر اثر عواملی همچون فرسایش ناشی از کار طی یک دوره استفاده و عموماً گذر زمان استهلاک می‌گویند.

  انواع دارایی در حسابداری

  منبعی که به دست شرکت‌ها کنترل شده و نتیجه عملیات مالی پیشین است دارایی تلقی شده و انواع مختلفی دارد. انواع دارایی‌ها عبارت است از:

  • دارایی جاری
  • دارایی ثابت
  • دارایی فیزیکی
  • دارایی انتزاعی یا همان نامشهود
  • دارایی عملیاتی
  • دارایی غیرعملیاتی

  ویژگی دارایی‌ها در حسابداری

  همان‌طور که از قبل اشاره کردیم هر دارایی ویژگی منحصربه‌فردی دارد و بر همین اساس دارای طبقه‌بندی و کاربردهای متنوعی هستند. به‌طورکلی دارایی‌ها سه ویژگی دارند که در ادامه مطلب به‌اختصار به توضیح هر یک خواهیم پرداخت.

  

  تشخیص دارایی و دارایی‌های خالص

  در معادله حسابداری، کل دارایی‌ها با عنوان حقوق صاحب سهام‌ها و کل بدهی‌ها به کار رده می‌شود. در واقع به‌منظور بیان اختلاف بین کل یک دارایی و بدهی‌ای یک شرکت اصطلاح دارایی خالص کاربرد دارد؛ بنابراین می‌توان اظهار داشت که حقوق صاحبان سهام و دارایی‌های خالص یکسان و هر دو نمایانگر اختلاف میان کل بدهی‌ها و کل دارایی‌ها هستند.

  انواع دارایی در حسابداری بر اساس قابلیت تبدیل یا همگرایی

  بر اساس قابلیت نقدشوندگی، قابلیت تبدیل و همگرایی می‌توان دارایی‌ها را به دو دسته دارایی‌های جاری و ثابت طبقه بندی نمود. این تنها یک روش از چندین روش تقسیم بندی دارایی در حسابداری است.

  دارایی‌های جاری

  به دارایی‌هایی جاری گفته می‌شود که عملیات تبدیل شدن آن‌ها به وجوه نقد به آسانی صورت پذیرد. اوراق بهادار در بازار، سهام موجودی، سپرده‌های ثابت، مانده‌های بانکی، قبض‌های دریافتی، بدهی بدهکاران، سرمایه گذاری‌های کوتاه مدت و هزینه‌هایی که از قبل پرداخت شدند، نمونه‌ای از دارایی‌های جاری هستند. این دسته از دارایی‌ها به عنوان دارایی‌های نقدی تلقی شده و در مقایسه با دارایی ثابت از عمر کوتاه‌تری برخوردارند.

  دارایی‌های ثابت

  دارایی های ثابت از منابع ماهیت ثابتی داشته و تبدیل آن‌ها به وجه نقدی امکان پذیر نیست. فروش دارایی‌های ثابت به گذشته زمانی طولانی و طی شدن روال عادی نیاز دارد. از این دارایی‌ها می‌توان به مواردی همچون ساختمان‌ها، زمین، تجهیزات موجود، کارخانه و ماشین آلات اشاره نمود. دارایی غیر جاری، دارایی‌های سخت و بلند مدت از ویژگی های دارایی‌های ثابت می‌باشد. افزون بر این لازم است بدانید که با گذر زمان از ارزش اقتصادی دارایی‌ای ثابت کاسته شده و به تدریج دچار استهلاک می‌شوند.

  آشنایی با مفهوم ترازنامه در حسابداری

  آشنایی با چیستی ترازنامه و کاربرد آن در حسابداری یکی از پیش زمینه‌های محتوای این مقاله است. از این رو پیش از شروع گفتار بعدی، به بررسی مفهوم ترازنامه می‌پردازیم. در حقیقت ترازنامه به واسطه گزارش دارایی‌ها، سرمایه و بدهی‌های واحد تجاری اطلاعات مرتبط با تعهدات اقتصادی، منابع اقتصادی و از همه مهم‌تر حقوق مالی صاحبین سرمایه را فراهم می‌کند.

  به بیان دیگر ترازنامه همان شکل بسط داده شده یک معامله اساسی در حسابداری است. جالب است بدانید که ترازنامه در یک مقطع زمانی، نمایانگر وضعیت مالی یک واحد تجاری است. به همین خاطر ترازنامه به‌صورت وضعیت مالی عنوان گرفت. در زبان انگلیسی معادل عبارت Balance sheet است. به‌واسطه یک ترازنامه و گزارش بدهی، دارایی و سرمایه مؤسسه می‌توان در پایان دوره مالی و تاریخ معین، وضعیت مالی آن مؤسسه را منعکس نمود.

  اهمیت ترازنامه‌ها به اندازه‌ای است که می‌توان آن را در قالب تصویر به‌عنوان یک واحد اقتصادی در نظر گرفت. توجه داشته باشید که هر ترازنامه باید در پایان دوره‌های مالی توسط حسابرسی تهیه و تکمیل گردد. به‌طورکلی این گزارش از سه قسمت اصلی شامل دارایی بدهی و سرمایه متشکل شده است. وضعیت کلی هر ترازنامه می‌بایست مشابه با معادله اصلی حسابداری است. همان‌طور که از قبل اشاره شد دارایی‌ها در ترازنامه‌ها به ثبت می‌رسند.

  ستون دارایی‌ها در ترازنامه

  در ستون اول مربوط به دارایی‌های یک واحد اقتصادی میزان نقدینگی به ترتیب از بالا به سمت پایین قرار می‌گیرد. میزان نقدینگی دارایی یعنی سهولت تبدیل نمودن آن دارایی به وجه نقدی چه مقدار است. هرچقدر عملیات تبدیل یک دارایی به پول نقد راحت‌تر است، نقدینگی بیشتر خواهد بود و باید در سطرهای بالاتری از ستون ترازنامه قرار گیرد.

  در نتیجه ترازنامه به ما نشان می‌دهد انواع بازار از نظر دارایی ها که یک شرکت چه مقدار بدهی دارد، چه میزان دارایی دارد و صاحبان این شرکت به چه اندازه سرمایه‌گذاری نموده‌اند؟

  انواع دارایی در ترازنامه

  مهم‌ترین معیار سنجش وضعیت سوددهی و مالی شرکت‌ها، ارزیابی و بررسی صورت مالی آن‌ها است. با وجود صورت‌های مالی می‌توان از شرایط دارایی، بدهی و اطلاعات مالی سازمان‌ها آگاه شد. امروزه ترازنامه‌ها مهم‌ترین صورت مالی هستند که در این راستا می‌توان از آن‌ها بهره برد. انواع دارایی جاری و غیرجاری شرکت‌ها در ترازنامه‌ها نمایش داده می‌شوند.

  حال این دارایی منابع و اموال مربوط به یک شرکت است و شامل تسلط مالکانه یک واحد تجاری، منابع اقتصادی است. جهت آشنایی و کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با مفهوم دارایی و انواع آن به قسمت‌های پیشین مقاله مراجعه نمایید.

  

  اهمیت طبقه‌بندی دارایی‌ها

  طبقه‌بندی دارایی‌ها برای یک تجارت از اهمیت قابل‌توجهی برخوردار است. برای مثال، اطلاع از این که کدام دارایی جاری و کدام یک ثابت هستند جهت درک سرمایه خالص در حال گردش مرتبط به یک شرکت مهم است.

  افزون بر این، در یک حرفه یا صنعت پرریسک، ارزیابی ریسک و قابلیت پرداخت با درک این که دارایی‌ها مشهود و یا نامشهود هستند، راحت‌تر صورت می‌گیرد. تعیین نوع دارایی‌ها از لحاظ عملیاتی و یا غیرعملیاتی بودن نیز جهت درک سهم درآمدهای یک دارایی و مشخص نمودن درصد درآمدهای شرکت کاربرد دارد.

  انواع بدهی

  باتوجه‌به بند ۱۳ استاندارد شماره چهارده، تنها وقتی یک بدهی باید در جایگاه بدهی جاری قرار گیرد که از محل دارایی‌های جاری قابل پرداخت شدن و موعد پرداخت آن یک سال یا کمتر در نظر می‌گیرند. استناد پرداختی، و حساب‌های اینترنتی متداول‌ترین بدهی‌های جاری هستند.

  بدهی جاری

  بدهی جاری یک تعهد دارای دو ویژگی کلیدی است:

  • اولین خصوصیت بدهی‌های جاری این است که شرکت بایستی بدهی را طی یک چرخه عملیاتی و یا یک سال، هر یک که طولانی‌تر است، تسویه نماید.
  • به طور منطقی شرکت توقع دارد بدهی را یا از طریق بدهی جاری دیگر و یا از طرق دارایی‌های جاری خود پرداخت نماید.

  هر بدهی دیگری که به طور هم‌زمان دو ویژگی فوق را دارا نباشد، جزو بدهی‌های بلندمدت یا همان غیرجاری طبقه‌بندی می‌شود.

  انواع بدهی‌های جاری در حسابداری

  گروه بدهی‌های جاری موارد زیر را شامل می‌شود:

  • اسناد قابل پرداخت تجاری
  • پیش دریافت درآمد
  • حساب‌های قابل پرداخت تجاری
  • ذخیره مالیات یا مالیات پرداختنی
  • دستمزد و حقوق پرداختنی
  • سود تضمین شده قابل پرداخت

  اسناد پرداختنی تجاری

  منظور از اسناد پرداختنی، آن دسته از تعهداتی است که شرکت‌ها در قبال آن یک سند بدهی به بستانکار داده‌اند. حال اگر این سند به‌ازای دریافت خدمات یا خرید کالا صادر شده باشد، اسناد پرداختنی تجاری عنوان می‌گیرد. در شرایطی که سند بدهی طی یک سال بعد از تاریخ ترازنامه سررسید شود، جزو گروه بدهی‌های جاری طبقه‌بندی خواهد شد.

  پیش دریافت درآمد

  برای درک بهتر چیستی پیش دریافت درآمد، به مثال زیر توجه کنید:

  یک شرکت بیمه همچون بیمه آسیا مبلغ حق بیمه را به هنگام انعقاد قراردادهای پوششی خود از مشتریان دریافت می‌نماید. شرکت‌های هواپیمایی نیز پیش از ارائه خدمات پرواز، مبلغ بلیت‌ها را از مسافران خود می‌گیرد. هر دو شرکت فوق از راه معاملات مختلف، پیش دریافت درآمد کسب نموده‌اند. در واقع پیش دریافت درآمد، درآمدهایی است که وجه مرتبط با آن دریافت شده، درحالی‌که هنوز کالا یا خدماتی به مراجعه‌کننده ارائه نشده است.

  حساب‌های پرداختنی جاری

  با دریافت خدمات و خرید کالا به صورت نسیه، حساب‌های پرداختنی تجاری شکل می‌گیرد. یکی از بارزترین ویژگی این دسته از بدهی‌ها، آن است که شرکت به ازای خرید کالا، سند بدهی مثل سفته یا چک به فروشنده ارائه نمی‌دهد. به همین خاطر آن‌ها را بدهی‌های دفتری می‌خوانند. چرا که تنها در دفاتر حسابداری فروشنده و خریدار ثبت می‌شوند.

  مالیات پرداختنی

  به‌طورکلی در عملیات تجاری شرکت‌های بازرگانی با نوع مالیات مواجه هستند: عوارض و مالیات بر ارزش افزوده و مالیات بر درآمد. بخش عمده‌ای از کالاهایی که خریداری می‌کنیم، مشمول عوارض و مالیت بر ارزش‌افزوده هستند. به نمایندگی از شرکت امور مالیاتی، فروشندگان عوارض بر ارزش‌افزوده را از خریداران کسب و به‌صورت دوره‌ای به حساب شرکت امور مالیاتی واریز می‌کنند.

  حصه جاری بدهی‌های بلندمدت

  از قبل هم اشاره کردیم که بدهی‌هایی که بعد از تاریخ ترازنامه ظرف یک سال تسویه می‌شوند، باید در مجموعه بدهی‌های جاری گزارش و طبقه‌بندی گردند. ازاین‌رو بدهی‌های بلندمدتی سررسید شدنشان در دوره مالی بعدی است، نیز می‌بایست در تاریخ ترازنامه به‌عنوان بدهی‌های جاری ثبت شوند.

  بدهی‌های بلندمدت حصه جاری، هم به کل یا بخشی از بدهی‌های طولانی‌مدت مربوط است که در دوره مالی بعدی سررسید می‌شوند. به‌عنوان‌مثال، فرض کنید یک شرکت در ابتدای سال ۱۳۹۰ وامی پنج‌ساله به مبلغ ۵۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال دریافت نموده است.

  این شرکت باید از شروع سال بعدی هرسال ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال از وام مذکور را پرداخت کند. پس این شرکت در تاریخ ۲۹ اسفند سال ۱۳۹۰ به هنگام تهیه و تکمیل ترازنامه، از این وام مبلغ ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال را تحت عنوان حصه جاری بدهی بلندمدت در گروه بدهی‌های جاری گزارش می‌نماید.

  حساب و کتاب انواع دارایی و بدهی ها را با نرم افزار حسابداری سپیدار انجام دهید

  عصر امروز روی اقتصاد و سرمایه‌گذاری می‌چرخد. شرایط انواع بازار از نظر دارایی ها حاکم در این عصر اهمیت آشنایی با دارایی‌ها، بدهی و سرمایه‌ها در حسابداری را دوچندان می‌کند. آشنایی با مفهوم دارایی، انواع دارایی در حسابداری، دارایی جاری، بدهی‌های جاری، درک اهمیت طبقه‌بندی دارایی‌ها و… از اساسی‌ترین پایه‌های موفقیت و منفعت شرکت‌ها و سهام‌داران است.

  هیچ شرکتی بدون آگاهی کامل از این مسائل در مسیر موفقیت و رشد قرار نخواهد گرفت. اگر به دنبال بهترین نرم افزار حسابداری برای حساب و کتاب شرکت خود هستید، می‌توانید از طریق شماره تماس ۰۲۱۸۱۰۲۲۲۲۲ با کارشناسان فروش ما در تماس باشید.

  سؤالات متداول

  • دارایی در حسابداری چیست؟

  منظور از دارایی در حسابداری منبعی ارزشمند است که در اختیار نهاد، فرد و سازمان قرار می‌گیرد.

  • انواع دارایی در حسابداری کدام هستند؟

  دارایی در حسابداری انواع گوناگونی دارد که مهم‌ترین آن‌ها عبارت است از: دارایی جاری، دارایی ثابت، دارایی عملیاتی و غیرعملی، دارای انتزاعی یا نامشهود، دارایی‌های مشهود

  • آیا دارایی‌ها در حسابداری از خصوصیات خاصی برخوردار هستند؟

  بله دارایی‌ها در حسابداری ویژگی‌های خاصی شامل منابع، مالکیت و ارزش اقتصادی دارند.

  • دارایی‌ها در حسابداری چه قابلیت‌هایی دارند؟

  از قابلیت‌های دارایی‌ها می‌توان به فیزیکی بودن، سهولت تبدیل آن‌ها به وجه نقد و استفاده عملیاتی از آن‌ها اشاره داشت.

  • آیا تمامی دارایی‌های ثابت در حسابداری استهلاک‌پذیرند؟

  خیر، زمین نمونه‌ای از دارایی‌های ثابت است که استهلاک‌پذیر نبوده و به‌مرورزمان از بین نمی‌رود.

  بررسی انواع دارایی‌ها

  زهره صفری کارشناس بازار سرمایه دارایی‌ها به لحاظ کاربرد سه نوع هستند: یا منبع اقتصادی هستند و در فرآیند سودسازی از آنها استفاده می‌شود (مانند وجه نقد که به‌عنوان منبع تهیه مواد اولیه مورد استفاده قرار می‌گیرد و در پروسه تولید منجر به ایجاد سود می‌شود)، یا دارایی مالکیتی هستند و سهامداران مالک آنها محسوب می‌شوند اما قابلیت تبدیل به وجه نقد را دارند (مانند زمین)، یا دارای ارزش اقتصادی هستند و قابلیت واگذاری و فروش دارند (مانند سرمایه‌گذاری بلندمدت).

  

  نوع دیگر دسته‌بندی دارایی‌ها، دارایی جاری و غیر‌جاری است. دارایی‌های جاری به سادگی قابلیت تبدیل به وجه نقد را دارند یا وجه نقد هستند. مانند حساب بانکی، طلب کوتاه‌مدت، اوراق بهادار و. دارایی‌های غیر‌جاری، در بلندمدت قابلیت تبدیل به وجه نقد را دارند مانند ساختمان، طلب بلندمدت، ماشین‌آلات، تجهیزات، سرمایه‌گذاری بلندمدت و. . نوع دیگر دسته‌بندی دارایی‌ها، دارایی‌های عملیاتی و غیر‌عملیاتی است. هر دارایی که به منظور انجام عملیات تجاری از آن استفاده شود، دارایی عملیاتی نامیده می‌شود. مانند تجهیزات و ماشین‌آلاتی که در پروسه تولید محصول به‌کار گرفته می‌شوند. دارایی‌هایی که در فعالیت‌های روزانه تجاری استفاده نمی‌شوند، ماهیت غیر‌عملیاتی دارند. مانند سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار که ارتباطی به عملیات شرکت ندارند. دسته‌بندی دیگر دارایی‌ها، شامل مشهود و نامشهود (انتزاعی) است. همان‌طور که از نام آن پیداست، دارایی مشهود، وجود فیزیکی دارد مانند: زمین، ساختمان، موجودی کالا، وجه نقد و. اما دارایی نامشهود وجود فیزیکی ندارد. مانند ارزش برند یک شرکت، سرقفلی، حق ثبت اختراع و. . دارایی‌ها در کل شامل آیتم‌های: وجه نقد، سپرده‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت، موجودی کالا، اوراق بهادار قابل فروش، اثاثه اداری، زمین، ساختمان، ماشین‌آلات، تجهیزات، حق اختراع، علائم تجاری، حق کپی رایت و. می‌شود.

  ابزار های مالی

  

  فعالان بازار و کارشناسان این خطه باور دارند کمرنگ بودن نقش ابزار های مالی مانند آپشن، فیوچرز، قرارداد آتی و… شده است، بازار سهام ایران به بازاری پر ریسک و تک بعدی تبدیل شده است.

  به معنای واقعی می توان گفت که بازار سهام، سود خود را از طریق رشد قیمت به دست می آورد و با سقوط قیمت، روند کاهشی و نزولی را در پیش می گیرد.

  استفاده از ابزار های مالی به این دلیل است که بتوان در زمان کاهش قیمت ها، از سقوط بازار جلوگیری به عمل آید.

  اگر استفاده از ابزار های مالی رایج نباشد، هم سرمایه گذاران خارجی و هم داخلی، تمایل خود را برای سرمایه گذاری از دست می دهند و بازار سهام با استقبال مواجه نمی گردد.

  ابزار های مالی:

  در دنیای سرمایه گذاری، ابزار مالی (financial instrument) به هر نوع دارایی قابل معامله می گویند، مانند موارد زیر که قرضه که ارزش مبادله ای داشته باشد.

  • پول نقد
  • ملک
  • سند رسمی (قانونی)
  • برگه سهام
  • اوراق بهادار
  • اوراق قرضه

  طبق استاندارد های گزارشگری مالی بین المللی، ابزار های مالی به گروه های زیر تقسیم می‌شوند، که عبارتند از:

  • ابزار های نقد
  • ابزار های مشتقه

  لازم به ذکر است که به منظور پوشش نیاز های متنوع سرمایه گذاران، ابزار های مالی جدیدی معرفی می شوند که استفاده از آنها در بازار سهام به بهبود سرمایه گذاری کمک می کند.

  نقش ابزار های مالی:

  ابزار های مالی، سه نقش متمایز زیر را دارند که در زیر به آنها اشاره شده است:

  نقش اول: این ابزار ها وسیله ای برای نقل و انتقال وجوه سهامداران هستند که تمایل به سرمایه گذاری با مازاد سرمایه خود دارند و از این طریق، سرمایه خود را در اختیار افرادی می گذارند که نیاز به سرمایه دارند.

  نقش دوم: کار ابزار های مالی در انتقال وجوه به شکلی صورت می گیرد که ریسک سیستماتیک جریان نقدی را کاهش دهند. این ریسک ناشی از سرمایه گذاری در دارایی های حقیقی، بین متقاضیان و عرضه کنندگاه وجوه نقد می باشد.

  نقش سوم: انباشته کردن پس انداز ها به منظور تامین مالی برای طرح های کلان سرمایه گذاری، بدون تجمیع امکان پذیر نمی باشد. تجمیع بخش تفکیک نا پذیری از نظام مالی به شمار می رود که به وسیله ابزار های مالی این کار صورت می گیرد.

  انواع ابزار های مالی:

  ابزار های مالی در دنیای سرمایه گذاری کنونی، در چهار قالب مورد استفاده هستند که در زیر به آنها اشاره شده است:

  • ابزار های سرمایه ای (مالکیتی)
  • ابزار های استقراضی (بدهی)
  • ابزار های مشتقه
  • ابزار های ترکیبی

  به منظور پوشش نیاز هایی که روز به روز تنوع آنها بیشتر می شود، ابزار های مشتقه و ابزار های ترکیبی به وجود آمده اند.

  موسسه مشاوران مطالعه مقاله معامله سلف را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.

  

  انواع ابزار های مالی

  دارایی های مالی:

  در برابر دارایی های حقیقی، دارایی های مالی نامشهود طبقه بندی می شوند که سهم الشرکه ای از یک مجموعه دارایی های شرکت می باشند.

  تامین مالی مالکیت دارایی نامشهود، به وسیله انتشار یکی از انواع دارایی های مالی و در قالب ابزار سرمایه ای یا ابزار بدهی (استقراضی) صورت می گیرد.

  سرمایه گذاران با خرید اوراق بهادار و یا اوراق قرضه، بخشی از سرمایه شرکت را به مالکیت خود در می آورند که برای آنها با عایدی همراه می باشد. این عایدی، از فعالیت شرکت ها به دست می آید.

  انواع دارایی های مالی:

  دارایی های مالی به سه گروه دسته بندی می گردند که در زیر به شرح آنها پرداخته می شود.

  گروه اول، ابزار با درآمد ثابت:

  دارایی های مالی گروه اول، بدهی هایی هستند که ادعای مقابل آنها ثبت می باشند. صاحب این اوراق، مبلغ ثابتی از سود را مطالبه می کند که به این ابزار، ابزار با درآمد ثابت می گویند.

  گروه دوم:

  در این گروه سهامدار مانده سود را مطالبه می کند. در واقع یعنی، پس از پرداخت سود به افرادی که ابزار بدهی دارند، مبلغی نیز به عنوان عایدی به دارنده این نوع از دارایی ها پرداخته می شود.

  گروه سوم:

  در گروه سوم، اوراقی جای دارد که تلفیقی از دو گروه بالا می باشند و به این ابزار مالی، ابزار دو زیستی یا دو رگه می گویند که دارای انواع زیر می باشد.

  • سهام ممتاز
  • اوراق قرضه قابل تبدیل

  علاوه بر این سه گروه، دارایی های مالی دیگری نیز وجود دارند که مشتق شده از سه گروه دارایی های مالی که ذکر شد، هستند.

  توافق نامه بازخرید:

  توافق نامه بازخرید یا رپو (repurchase agreement)، یکی از مهم ترین ابزار های بازار پول محسوب می شود که نقش مهمی در تخصیص سرمایه در بازار های مالی دارد.

  این نوع توافق نامه، به وام وثیقه ای شباهت زیادی دارد که توافقی بین دو طرف است به صورتی که یک طرف قرارداد، اوراق بهادار خود را به قیمت مشخص به طرف دیگر معامله می فروشد و در قبال آن تعهد می کند که همان اوراق بهادار را در آینده و به قیمت مشخص مجددا خرید نماید (بازخرید کند).

  نکته ۱: نرخ بهره ای که در قرارداد ذکر می شود نرخ بهره رپو نامیده می شود.

  نکته ۲: توافق نامه بازخرید معکوس نقطه مقابل توافق نامه بازخرید می باشد.

  ابزار رپو در بازار مالی ایران از نظر تاریخ سررسید به سه دسته تقسیم می شود:

  • توافق نامه بازخرید یک شبکه (ovemight repo) که به سررسید یک روزه اطلاق می شود.
  • توافق نامه بازخرید با دوره زمانی مشخص (term repo)، که سررسید آن بیشتر از یک روز و در توافق نامه ذکر می شود.
  • توافق نامه بازخرید باز (open repo)، که از ویژگی های آن عدم سررسید مشخص و قابلیت فسخ توافق نامه توسط هریک از طرفین می باشد.

  نکته: نرخ بهره رپو به طور معمول، روزانه و بر اساس نرخ بهره بازار تعدیل می شود.

  موسسه مشاوران مطالعه مقاله قرارداد سوآپ را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.

  

  توافق نامه بازخرید

  انواع توافق نامه بازخرید:

  توافق نامه بازخرید به چهار شکل انجام می شود:

  توافق نامه باز خرید کلاسیک (classic repo):

  در این توافق نامه، اگر در طول دوره توافق، به اوراق بهاداری که به وثیقه گذاشته شده است سودی تعلق بگیرد، این وجوه به صاحب اصلی اوراق بهادار (وام گیرنده) پرداخت می شود.

  توافق نامه بازخرید- فروش و خرید متقابل (buysell back repo):

  تفاوت اصلی این توافق نامه با توافق نامه بازخرید کلاسیک در این است که هر گونه بهره تعلق گرفته به اوراق بهادار در طول دوره قرارداد به وام دهنده تعلق می گیرد.

  توافق نامه بازخرید نگهداری در حساب ها (hold in oostody):

  بر اساس این توافق نامه، دریافت کننده وام، وثیقه را به وام دهنده منتقل نمی کند و به جای آن دارایی مورد وثیقه را در طول دوره قرارداد در حسابی داخلی به نام قرض دهنده نگهداری می کند.

  این نوع قرارداد فقط برای موسسات با ثبات از نظر مالی استفاده می شوند که دلیل آن ریسک بالای این قرارداد ها برای وام دهنده می باشد.

  توافق نامه سه طرفه (tri-party repo):

  در نوع آخر توافق نامه ها، به اتاق پایاپای یا بانک به عنوان یک واسطه بین دو طرف نگاه می شود و اجرای معامله که شامل موارد زیر است را به عهده دارد.

  • نگهداری وثیقه
  • انتقال وثیقه
  • به روز کردن حساب ها

  وجود وثیقه در توافق نامه های بازخرید، باعث می شود که ریسک اعتباری این توافق نامه ها به میزان زیادی کاهش یابد. این کاهش ریسک به معنی حذف کامل ریسک نمی باشد و میزانی از ریسک باقی می ماند. دلیل وجود این ریسک این است که ممکن است وام گیرنده به تعهد خود پایبند نباشد و در سررسید قرارداد خود بازخرید را انجام ندهد.

  سپس وام دهنده، می تواند اوراق بهادار را ضبط کند و بفروشد اما لازم به ذکر است که ممکن است در این مدت زمان از ارزش اوراق مذکور کاسته شود.

  نکته: ریسک اعتباری به عوامل مختلفی مانند دوره قرارداد و نقد شوندگی وثیقه بستگی دارد.

  اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله نهادهای مالی را به شما پیشنهاد می کنیم.

  بازارهای مالی چیست ؟ + (بازار های سرمایه جهانی ) 8 بازار مالی مهم

  

  بازارهای مالی اصطلاحی گسترده برای توصیف مکان هایی هستند که خریداران و انواع بازار از نظر دارایی ها انواع بازار از نظر دارایی ها فروشندگان برای معامله دارایی هایی مانند سهام، اوراق بهادار، اوراق قرضه، کالاها، ارزهای دیجیتال و مشتقات، یکدیگر را ملاقات می کنند. بازارهای مالی سنگ بنای اقتصاد سرمایه داری هستند؛ زیرا به سهولت در تشکیل سرمایه و نقدینگی برای کارآفرینان و مشاغل کمک می کنند. با گذشت سال ها، بازارها بزرگتر و سریعتر رشد کردند. اکنون افراد بیشتر از هر زمان دیگری، به این بازارها دسترسی دارند.

  

  Finance market

  بازارهای مالی با تکیه بر صنعت الکترونیک، به خریداران و فروشندگان کمک می کنند تا دارایی های مالی خود را معامله کرده تا نقدینگی ایجاد شود. بدون زیرساخت های بازار، فروشندگان مجبور می شوند با استفاده از روش های کم بازده مانند: تبلیغات طبقه بندی شده، به دنبال خریداران فردی باشند.

  علاوه بر این، مکانِ متمرکزِ شفافیت قیمت و در دسترس بودن را فراهم می کند و بهتر اوراق بهادار را تحت فشار بازار عرضه و تقاضا قرار می دهد. این امر به نوبه خود خریداران و فروشندگان را نسبت به آنچه در غیر این صورت ممکن است در یک معامله خصوصی دریافت کنند، مطمئن می کند. از آنجا که در معرض نیروهای عرضه و تقاضا هستند، بازارهای مالی گاهی اوقات به دلیل نرخ بیکاری، تولید ناخالص داخلی و قیمت مسکن، نوسانات گسترده ای را تجربه می کنند.

  مهمترین مزایای باراز مالی چیست ؟

  • بازارهای مالی به کسب و کارها امکان رشد می دهند و نقدینگی ایجاد می کنند و کارآفرینان برای سرمایه گذاری خود می توانند به درآمد برسند.
  • آنها با در دسترس قرار دادن اطلاعات در برای عموم سرمایه گذاران و بازرگانان، خطرات را کاهش می دهند.
  • این بازارها با ایجاد اعتماد به سرمایه گذاران اقتصاد را آرام می کنند.
  • اعتماد به نفس سرمایه گذاران اقتصاد را تثبیت می کند.

  بیشتر مردم وقتی صحبت از بازارهای مالی می شود، به بازار بورس فکر می کنند. آنها نمی دانند که انواع مختلفی بازار وجود دارد که اهداف متنوعی را تحقق می بخشند. هر بازار برای ایجاد اطمینان در سرمایه گذاران به یکدیگر متکی هستند. ارتباط متقابل این بازارها به این معنی است که وقتی یکی از آنها رنج می برد، سایر بازارها نیز بر این اساس واکنش نشان می دهند. بیایید با هم برخی از انواع بازارهای مالی جهانی را بررسی کنیم.

  

  بازار فارکس چیست ؟

  بازار ارز (که به آن بازار فارکس یا معاملات ارزی یا fx نیز گفته می شود) بازاری است که در آن شرکت کنندگان می توانند ارزهای خود را خریداری، فروش، مبادله و گمانه زنی کنند. این نقدینگی ترین بازار در جهان است، زیرا پول نقد بیشترین نقدینگی دارایی ها را در اختیار دارد.

  فارکس بزرگترین بازار مالی با معاملات روزانه بالای 6.6 تریلیون دلار می باشد که 88٪ آن را دلار آمریکا تشکیل می دهد. تقریباً یک چهارم معاملات توسط بانک ها برای مشتریان شان انجام می شود تا نوسانات تجارت در خارج از کشور کاهش یابد.

  صندوق های تامینی مسئول 11٪ دیگر هستند و برخی از آنها سوداگرانه است. هیچ مکان مرکزی برای فارکس وجود ندارد، در عوض پول از طریق شبکه ای از فروشندگان و کارگزاران بین المللی داد و ستد می شود. مشاغل در هنگام خرید محصولات از کشورهای دیگر از بازار فارکس استفاده می کنند. بر خلاف سهام، ارزیابی ارز نسبت به ارزهای دیگر صورت می گیرد و این بازار بر نرخ ارز و ارزش دلار و سایر ارزها تأثیر می گذارد. نرخ ارز براساس تقاضا و عرضه ارز یک کشور و همچنین ثبات اقتصادی و مالی آن کشور کار می کند. عوامل زیادی در تغییر نرخ ارز نقش دارند مانند: سیاست پولی، ثبات سیاسی، نرخ بهره و واردات و صادرات.

  بازار سرمایه چیست ؟

  بازار سرمایه یکی دیگر از انواع بازارهای مالی جهانی است که به صورت سازمان یافته در آن افراد و نهادهای تجاری هم اوراق قرضه و هم اوراق بهادار خود را می خرند و می فروشند. این نوع بازار طراحی شده تا روشی کارآمد برای انجام معاملات خرید و فروش باشد.

  بازار سرمایه منبع اصلی وجوه نقد بوده و توسط یک نهاد نظارتی، اجازه خرید و فروش اوراق بهادار را دارد، زیرا می تواند به راحتی تعهدات بدهی و حقوق صاحبان سهام خود را به سرمایه گذاران بفروشد.

  دولت ها همچنین از این نوع بازار (معمولاً از طریق انتشار اوراق قرضه بلند مدت) برای جمع آوری سرمایه استفاده می کنند. چون دولت ها سهام منتشر نمی کنند در نتیجه از سوی آنها اوراق بهادار نیز انتشار نمی یابد؛ از این رو بازار سرمایه برای انتشار و معاملات اوراق بهادار بلند مدت در نظر گرفته شده است.

  هنگامی که یک شرکت سهامی عام اوراق بهادار خود را در بازارهای سرمایه می فروشد، این فعالیت اصلی بازار شناخته می شود. تجارت بعدی اوراق بهادار شرکت بین سرمایه گذاران به عنوان فعالیت بازار ثانویه معرفی می گردد.

  

  اوراق بهادار کوتاه مدت در جای دیگری مانند بازار پول معامله می شود. بورس اوراق بهادار نیویورک، بورس اوراق بهادار آمریکا، بورس اوراق بهادار لندن و NASDAQ نمونه هایی از بازارهای کاملاً سازمان یافته سرمایه هستند. اوراق بهادار همچنین می تواند از طریق بورس معامله شود، نه از طریق یک بورس سازمان یافته. بازارهای سرمایه بسیار به هم پیوسته اند، بنابراین آشفتگی در بازار سرمایه در آن سوی کره زمین احتمالاً بر تجارت در بازارهای واقع در کشورهای دیگر تأثیر خواهد گذاشت.

  

  بازارهای مالی جهانی

  بازار سهام چیست ؟

  بازار سهام جایی است که سهام شرکت های بزرگ صادر و معامله می شوند. این نوع از بازارها یکی از مولفه های اصلی در اقتصاد بازار آزاد هستند. بازارهای سهام دارای دو عملکرد اصلی می باشند:

  بورس سهام امکان دسترسی به سرمایه را معمولاً به صورت پول نقد فراهم می کند. اگر شرکتی نیاز به تأمین مالی یک پروژه بزرگ داشته باشد، می تواند به جای وام گرفتن پول از بانک، سهام خود را در بازار سهام بفروشد تا سرمایه لازم را جمع کند.

  • از دید سهامداران

  بورس سهام راهی برای مشارکت در رشد یک شرکت و همچنین تبدیل سریع سهام به پول نقد را فراهم می کند.

  

  بازار سرمایه

  این از دو طریق اصلی اتفاق می افتد:

  بازار اولیه

  در یک شرکت خصوصی، دارندگان سهام معمولاً از بنیانگذاران و سرمایه گذاران اولیه تشکیل شده اند که می توانند سهام خود را در بورس اوراق بهادار بفروشند و پاداش ریسکی را که در ایجاد و رشد سرمایه گذاری خود متحمل شده اند، بگیرند.

  بازار ثانویه

  برای سرمایه گذارانی که سهام آنها در شرکت های تجاری عمومی است، بورس به آنها اجازه می دهد بدون رشد خطر شرکت خودشان در رشد آن سهیم باشند.

  بازارهای سهام به عنوان درگاهی برای تأمین بودجه مشاغل خصوصی نقش مهمی دارد. این بازارها به شرکت ها امکان دسترسی به مجموعه سرمایه خصوصی را می دهند که می تواند برای تأمین بودجه، رشد و توسعه تجارت یا خرید دارایی های جدید مورد استفاده قرار گیرد.

  به زبان دیگر بازار ثانویه :

  بازار ثانویه مکانی است که در آن ابزارهای مالی که قبلا منتشر شده‌اند، مانند اوراق قرضه و سهام، مورد خرید و فروش قرار می‌گیرند. مثلا اگر فردی سهام یک شرکت را در مرحله پذیره ‌نویسی خریداری کرده است و اکنون قصد فروش آن سهم به سایر سرمایه‌ گذاران بازار را دارد باید برای فروش سهم خود به بازار ثانویه مراجعه کند. در واقع این بازار، محلی است که سرمایه گذاران، اوراق بهادار را به جای شرکت صادر کننده از دیگر سرمایه گذاران خریداری می‌کنند. حجم معاملات در بازار ثانویه، نسبت به بازارهای اولیه بسیار بیشتر است. منبع

  بدون دسترسی به بودجه خصوصی، مشاغل در پروژه هایی که به تأمین مالی نیاز دارند، با محدودیت بیشتری روبه رو می شوند و نمی توانند سرمایه واقعی سهام شرکت خود را سرمایه گذاری کنند. به همین ترتیب، بازارهای سهام این امکان را برای صاحبان مشاغل فراهم می آورند كه در نهایت با فروش سهام خود به بازار آزاد، موقعیت شان را برای سود به دست آورند.

  از نظر افراد و معامله گران، بازارهای سهام نیز از این نظر نقش مهمی دارند که به بازرگانان اجازه می دهد بازده سرمایه خود را بدست آورند، به گونه ای که ارزش سرمایه گذاری در بازارهای مالی را دارد. این عملکرد دوگانه، این امر را برای معامله گران و شرکت ها به عنوان وسیله ای برای تسهیل گردش سرمایه ضروری می کند.

  

  بازارهای مالی جهانی

  بازار اوراق قرضه

  بازار اوراق قرضه که اغلب اوقات بازار بدهی یا بازار اعتبار نیز نامیده می شود، یکی دیگر از انواع بازارهای مالی جهانی است که در آن سرمایه گذاران می توانند در اوراق بدهی منتشر شده توسط دولت و شرکت های بزرگ تجارت کنند.

  دولت ها معمولاً به منظور جمع آوری سرمایه برای پرداخت بدهی ها یا تأمین اعتبارات زیرساختی، اوراق قرضه انتشار می دهند. شرکت های بازرگانی عمومی نیز در صورت نیاز به تأمین مالی پروژه های توسعه مشاغل یا حفظ فعالیت های در حال انجام، اوراق قرضه منتشر می کنند. بازار اوراق قرضه به دو طریق اصلی اتفاق می افتد:

  بازار اولیه: معاملات مستقیماً بین ناشر اوراق قرضه و خریداران اوراق انجام می شود. در اصل، بازار اولیه ایجاد اوراق بهادار بدهی کاملاً جدید است که قبلاً به مردم ارائه نشده بود.

  بازار ثانویه: اوراق بهاداری که قبلاً در بازار اصلی فروخته شده اند، در تاریخ های بعدی خریداری و فروخته می شوند. سرمایه گذاران می توانند این اوراق را از کارگزاری خریداری کنند که به عنوان واسطه بین طرف های خرید و فروش عمل می کند.

  این مسائل بازار ثانویه ممکن است در قالب صندوق های بازنشستگی، صندوق های سرمایه گذاری مشترک و سیاست های بیمه عمر بسته بندی شود. با این حال، برخلاف سهام، بیشتر اوراق در بازار ثانویه از طریق صرافی معامله نمی شوند.

  در عوض، اوراق قرضه از طریق بورس (OTC) معامله می گردد. دلایل مختلفی وجود دارد که اکثر اوراق قرضه به صورت فرابورس معامله می شوند، اما مهمترین آنها تنوع آنها است.

  بورس سهام نیویورک (NYSE)

  دو بازار سهام اصلی در ایالات متحده، NYSE و NASDAQ هستند. NYSE بزرگترین صرافی مبتنی بر سهام در جهان است که قبلاً به عنوان یک سازمان خصوصی اداره می شد، در 8 مارس 2006 پس از کسب مبادله تجارت الکترونیکی Archipelago به یک نهاد عمومی تبدیل گردید.

  در سال 2007 ادغام با یورونکست، بزرگترین بورس اوراق بهادار اروپا، منجر به ایجاد NYSE Euronext شد، که بعداً توسط Intercontinental Exchange مادر اصلی بورس اوراق بهادار نیویورک خریداری شد.

  بورس سهام خارجی شامل بورس اوراق بهادار لندن، بورس هنگ کنگ، یورونکست و دویچه بورس است. NYSEو NASDAQ عمده تجارت بورس در آمریکای شمالی و سراسر جهان را تشکیل می دهند. این دو صرافی از نظر نحوه عملکرد و انواع سهام خود با یکدیگر متفاوت هستند. دانستن این تفاوت ها به شما کمک می کند عملکرد بورس سهام و مکانیک خرید و فروش سهام را بهتر درک کنید.

  

  بازارهای مالی جهانی

  بازارهای پول

  بازارهای پولی امن بوده و برای سرمایه گذاری کوچک مناسب هستند. در سطح عمده، معاملات گسترده بین موسسات و بازرگانان صورت می گیرد و در سطح خرد، این شامل صندوق های سرمایه گذاری متقابل بازار پول است.

  وجوه بازار پول کوتاه مدت می باشد، بنابراین وجوه برای مدت زمان محدودی سرمایه گذاری می شوند. صندوق های خزانه داری به ترتیب یک سال یا کمتر و 270 روز دوام می آورند. بسیاری از صندوق های بازار پول گزینه فروش صندوق را معمولاً برای سود کمتری ارائه می دهند، نسبت به این که پول تا پایان دوره در حساب باقی مانده باشد.

  در سطح خرده فروشی، افتتاح حساب بازار پول به سادگی افتتاح حساب پس انداز با چند تفاوت ساده است. حساب معمولاً برای افتتاح و نگهداری از آن به حداقل مانده نیاز دارد و شما باید پول را برای مدت زمان مشخصی در آن بگذارید.

  در حالی که وجوه بازار پول بازده زیادی ندارند، آنها نرخ بهره بالاتری نسبت به اکثر حساب های پس انداز داشته و برای سرمایه گذاران کوتاه مدت راحت تر است. بیشتر معاملات بازارهای پول، معاملات عمده فروشی بوده که بین موسسات مالی و شرکت ها انجام می شود.

  موسساتی که در بازار پول شرکت می کنند شامل بانک هایی هستند که به یکدیگر و به شرکت های بزرگ در بازارهای پول یورو و سپرده های مدت دار وام می دهند.

  

  بازارهای مالی جهانی

  بازار وام بین بانکی

  منظور از بازار وام بین بانکی، زیر مجموعه معاملات بانک به بانک است که در بازار پول انجام می شود. بانک ها در چندین بخش از بازار پول، بازیگران اصلی هستند. بانک ها برای تأمین نیازهای ذخیره و مدیریت نیازهای روزانه به نقدینگی، وام های کوتاه مدت بدون وثیقه را در بازار وجوه فدرال خریداری و می فروشند.

  وجوه فدرال وام های یک شبه بین بانک ها و نهادهای دیگر برای حفظ ذخایر بانکی خود در فدرال رزرو است. بانک ها برای تأمین نیازهای ذخیره خود و پاکسازی معاملات مالی، ذخایر خود را در بانک های رزرو فدرال نگهداری می کنند.

  بازار مشتقات

  بازار مشتقات یکی دیگر از انواع بازارهای مالی جهانی است که اوراق بهاداری را معامله می کند که ارزش آن را از دارایی اصلی می گیرند. ارزش قرارداد مشتقه با قیمت بازار کالای اساسی تعیین می شود.

  این بازار مالی مشتمل بر قراردادهای آتی، معاملات آتی، اختیارات، مبادله و قرارداد است. سرمایه گذار پیشرفته و صندوق های تامینی از آنها برای بیشتر کردن سودهای بالقوه خود استفاده می کنند. در سال 2007 صندوق های تامینی به دلیل قرار دادن بازده بالاتر برای سرمایه گذاران سطح بالا، محبوبیت خود را افزایش دادند.