انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز

صفر تا صد زیرساخت توکن‌های مختلف

معرفی انواع توکن ارز دیجیتال و کسب درآمد از آن‌ها

امروزه به علت پیشروی صنعت کریپتوکارنسی در اقتصاد، شاهد سرمایه‌گذاری بر انواع توکن ارز دیجیتال هستیم. توکن‌هایی اعم از تتر، چین لینک، دای، بت و… در بازار رمزارز طرفداران زیادی دارند. این توکن‌ها تا چه حد امن هستند؟ چه نقشی در بلاک چین و صنعت کریپتوکارنسی دارند؟ برای فهمیدن تمامی این موضوعات تا آخر این مقاله همراه ما باشید.

منظور از انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز انواع توکن ارز دیجیتال چیست ؟

“توکن” تفاوتی با “دارایی رمزنگاری شده” که عموما برای تعریف کوین و انواع ارز دیجیتال استفاده می‌گردد، ندارد اما با گذشت زمان چند معنی دیگر نیز به آن تعلق گرفته است. توکن‌ها دارای طیف وسیعی هستند، از کمک به ایجاد مبادلات غیرمتمرکز گرفته تا خرید و فروش در بازی‌های ویدئویی. همه آن‌ها را می توان مانند هر ارز دیجیتال دیگری معامله یا نگهداری کرد.

توکن‌های رمزنگاری شده می‌توانند نشان دهنده سهام یک سرمایه‌گذار باشند یا به خدمات اقتصادی بپردازند. این بدان معنی است که دارندگان توکن می‌توانند به خرید، فروش و معامله به وسیله‌ی توکن‌های ارز دیجیتال بپردازند یا می‌توانند مانند سایر اوراق بهادار برای کسب سود، توکن‌ها را معامله کنند.

“Token” کلمه‌ای است که اگر در کریپتوکارنسی فعال باشید، آن را زیاد می‌شنوید. حتی، ممکن است بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را به عنوان «توکن رمزنگاری شده» توصیف کنید، زیرا همه ارزهای رمزنگاری شده را می‌توان به عنوان توکن نیز در نظر گرفت.

اما واقعیت این است که به هر ارز دیجیتالی که بلاک چین مخصوص خودش را ندارد و بر روی بستر بلاک چین کوین دیگری قرار گرفته است توکن گفته می‌شود. در ادامه با انواع ارزها آشنا می‌شویم و توکن‌های مختلف را بررسی می‌کنیم.

برای آشنایی بیشتر با انواع توکن ارز دیجیتال به این مقاله مراجعه کنید.

توکن امنیتی (بهادار) چیست؟

منظور از توکن امنیتی چیست ؟

“توکن امنیتی” در نتیجه افزایش یک سری نگرانی‌های امنیتی ظاهر شد. به‌طورکلی، توکن امنیتی ابزاری است که توسط یک شرکت، دولت یا سایر اشخاص حقوقی صادر می‌شود که دارایی یک مالکیت را در کریپتوکارنسی مشخص می‌کند و شواهدی مبنی بر بدهی، حق سهم از درآمد، حق توزیع دارایی یا سایر موارد حقوقی مشابه را ارائه می‌کند. انواع توکن امنیتی شامل اوراق قرضه، اسکناس، اختیار معامله، سهام و ضمانت‌نامه‌ها هستند و ممکن است بین سرمایه‌گذاران معامله شوند یا به‌طور آزادانه قابل انتقال باشند.

توکن امنیتی (security token) یک وسیله‌ی فیزیکی قابل حمل است مانند دستگاه USB، تراشه و… است که در آن هویت شخص به صورت الکترونیکی حفظ می‌شود.

این توکن‌ها می‌توانند نشان دهنده سود یک دارایی باشند. به عنوان مثال، سرمایه‌گذاران در پلتفرم Meridio این امکان را دارند که به‌طور یکپارچه توکن‌هایی را که نماینده سهام املاک و مستغلات هستند را معامله کنند، یا پلتفرم Fluidity Factora به افراد اجازه می‌دهد تا با پرداخت دای در بروکلین یا نیویورک سرمایه‌گذاری کنند.

چه آسیب‌هایی انواع توکن امنیتی را تهدید می‌کند؟

همانطور که از نام آن پیداست، توکن‌های امنیتی باید داده‌های حیاتی را ایمن نگه دارند.مواردی وجود دارند که گاهی امنیت این توکن‌ها را به خطر می‌اندازند.

• هک کردن توکن‌ها: باوجود این که توکن‌های امنیتی لایه دیگری از امنیت را دارند، در برابر هک نفوذ ناپذیر نیستند.
• نقض امنیت: هکرها می‌توانند سیستم‌های احراز هویت توکن‌های امنیتی را دور بزنند. این اتفاق برای یک سیستم بانکی بزرگ در سال ۲۰۰۶ رخ داد.
• سرقت: همین وسایل را می‌توان به سرقت برد، چه حمله سایبری هدفمند و چه سرقتی فیزیکی می‌تواند توکن‌ها را در دست افراد شرور قرار دهد.
• غفلت: کارت‌های کلیدی، فوب‌ها و میله‌های USB بسیار کوچک هستند و به راحتی گم می‌شوند. اگر رمزگذاری نشده باشند یا با رمز عبور ثانویه محافظت نشده باشند، هر کسی که آن‌ها را پیدا کند می‌تواند به توکن‌های شما دسترسی داشته باشد.

توکن‌های تراکنش

توکن‌‌های ارز دیجیتال برای انجام تراکنش نیز استفاده می‌شوند. آن‌ها می‌توانند با کالاها و خدمات مبادله می‌شوند. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند، اما در برخی موارد، مزایای بیشتری دارند. به عنوان مثال، با ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین و دای، این امکان برای کاربران وجود دارد که بدون واسطه یا مرجع متمرکز، مانند بانک یا درگاه پرداخت، تراکنش‌ها را انجام دهند.

توکن‌های سودده

توکن‌های Utility مانند توکن‌های امنیتی برای سرمایه گذاری مستقیم ایجاد نشده اند، بلکه می‌توانند برای زیرساخت خدمات در اکوسیستم خاص خود استفاده شوند. به عنوان مثال، دای در Axie Infinity، یک ارز ثابت را برای بازیکنان فراهم می‌کند تا به خرید و فروش بپردازند. پروژه‌های دیگر، مانند Cryptocup، از پایداری Dai برای ارائه تجربه بهتر برای کاربران استفاده می‌کنند.

توکن‌های سودده چگونه کار می‌کنند؟

آشنایی کامل با توکن‌های سودده

با سرمایه گذاری هوشمند از طریق توکن‌های سودده، افراد می‌توانند سود کامل سرمایه اولیه خود را در چند سال دریافت کنند. این تنها در حوزه کریپتو امکان‌پذیر است. در دنیای بلاک چین سازمان‌های مبتنی بر سود سهام وجود دارد. برخی مانند Nexo.io به سرمایه گذاران سود سهام پرداخت می‌کنند. 30 درصد از سود Nexo در قالب اتریوم به دارندگان توکن بازگردانده می شود.

کاربرد توکن‌های دولتی

توکن‌های دولتی به سیستم‌های رای گیری مبتنی بر بلاک چین کمک می‌کنند، زیرا اغلب برای نشان دادن حمایت از تغییرات پیشنهادی و رای دادن به پیشنهادات جدید استفاده می‌شوند.

توکن‌های غیرقابل تعویض، NFT

NFT مخفف ‘non-fungible token’ است. وقتی می‌گوییم چیزی قابل تعویض است، منظورمان دارایی شبیه به اسکناس است، بنابراین می‌توان آن را با اسکناس‌های دیگر یا یک کالا مبادله کرد.

در مقابل، یک توکن غیر قابل تعویض یک دارایی منحصر به فرد به شکل دیجیتالی است که با هیچ NFT دیگری قابل مبادله نیست. این بدان معناست که هر NFT یک آیتم منحصر به فرد است. NFTها با استفاده از فناوری بلاک چین از مالک خود به دیگری منتقل می‌شوند، که این مسئله یک زنجیره‌ی دیجیتال از فروشنده به خریدار را ایجاد می‌کند.

توکن غیر قابل تعویض (NFT) یک دارایی دیجیتالی است که در فناوری بلاک چین قابل تأیید است. این دارایی‌ها شامل آثار هنری، موسیقی یا دارایی‌های درون بازی مانند آواتارهای منحصر به فرد است. از آنجایی که NFT ها منحصر به فرد هستند، به عنوان کلکسیون مورد توجه قرار می گیرند.
NFT، تحولی نسبت به مفهوم نسبتاً ساده ارزهای دیجیتال است. سیستم‌های مالی مدرن شامل سیستم‌های تجاری پیچیده و وام برای انواع مختلف دارایی، از املاک و مستغلات گرفته تا قراردادهای وام و آثار هنری از این توکن غیرقابل تعویض استفاده می‌کنند.

برای آشنایی بیشتر با NFT کلیک کنید

زیرساخت انواع توکن ارز دیجیتال چیست؟

صفر تا صد زیرساخت توکن‌های مختلف

انواع توکن‌ ارز دیجیتال از زیرساخت‌های بلاک چین برای ارائه برنامه‌های غیرمتمرکز (dapps) استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، دای (Dai) به عنوان یک استیبل کوین طبقه‌بندی می‌شود زیرا به دلار آمریکا متصل است و قیمت آن از طریق مکانیسم‌های تعبیه شده در قراردادهای هوشمند حفظ می‌شود، همچنین می‌تواند به عنوان یک توکن نیز در نظر گرفته شود زیرا بر روی بلاک چین پرکاربرد اتریوم ساخته شده است.

توکن‌ها از بلاک‌چین‌هایی که بر روی آنها ساخته می‌شوند سود می‌برند و امنیتشان را از تراکنش‌ها به دست می‌آورند. انواع توکن‌ طیف وسیعی از خدمات کریپتو را انجام می‌دهند، از خدمات بازی و مجموعه‌های دیجیتال (CryptoKitties) تا تبلیغات جهانی و صنایع بازار.

بهترین روش‌های نگهداری انواع توکن چیست؟

در اینجا چند نکته اساسی وجود دارد که باید در هنگام استفاده از انواع توکن‌ها در نظر داشته باشید:

• رفت‌وآمدهای غیرضروری را که امکان هک برنامه شما را گسترش می‌دهد، کاهش دهید.
• داده‌های حساس را به پلتفرم اضافه نکنید: توکن‌ها ممکن است به راحتی رمزگشایی شوند
• هش آن را مخفی نگه دارید: با کلید امضا باید مانند هر اعتبار دیگری رفتار شود و فقط برای خدماتی که به آن نیاز دارند آشکار شود.
• توکن‌ها را روی اتصالات غیر HTTPS ارسال نکنید زیرا ممکن است این درخواست‌ها رهگیری شوند توکن‌ها در معرض خطر قرار گیرند.

آینده‌ی انواع توکن ارز دیجیتال چیست؟

توکن‌های امنیتی اخیراً در بازارهای مالی مورد توجه قرار گرفته‌اند. آن‌ها نشان دهنده ابزارهای مالی هستند که در یک دفتر کل غیرمتمرکز صادر می‌شوند و امکان خدمات دیجیتالی را فراهم می‌کنند. به دلیل ویژگی‌های نوآورانه، توکن‌های امنیتی این پتانسیل را دارند که کارایی و شفافیت را به میزان قابل‌توجهی بهبود بخشند و تراکنش‌ها را ایمن‌تر و انعطاف‌پذیرتر کنند.

بزرگ‌ترین تفاوت بین یک ارز دیجیتال و یک توکن این است که ارزهای دیجیتال دارایی اصلی یک بلاک چین مانند BTC، RBTC یا ETH هستند، در حالی که توکن ها بر روی یک بلاک چین موجود و با استفاده از قراردادهای هوشمند ساخته می‌شوند.

کوین‌ها قرار است به طور مستقیم برای تراکنش‌ها، مشابه پول‌های معمولی، استفاده شوند. توکن‌ها از همان استانداردهایی استفاده می‌کنند که توسط کوین‌ها تشکیل شده است، اما به عنوان دارایی‌های قابل مبادله عمل می‌کنند.

انواع مختلف توکن‌ در دنیای ارزهای دیجیتال

یکی از پرکاربردترین کلماتی که در دنیای ارزهای دیجیتال به گوشتان می‌خورد، توکن است. این کلمه بار زیادی از مفاهیم حوزه ارزهای دیحیتال و به صورت کلی وب ۳.۰ را به دوش می‌کشد. در این مقاله، ما قصد داریم به انواع مختلف توکن‌های موجود در صنعت کریپتوکارنسی بپردازیم. به‌علاوه، انواع کاربردهای یک توکن ابزار و تفاوت بین این نوع توکن و توکن‌‎های سهام را بررسی خواهیم کرد. در نهایت، چند دسته توکن محبوب دیگر و کارایی و ارزش آن‌ها در صنعت را مورد بحث قرار خواهیم داد.

بررسی انواع توکن Token

قبل از پرداختن به انواع مختلف توکن، اجازه دهید ابتدا تفاوت بین توکن‌ و کوین‌ را برایتان توضیح دهیم. هر دارایی رمزنگاری روی یک شبکه بلاک چین عمل می‌کند. به طور دقیق، دارایی بومی شبکه بلاک چین یک کوین است. به عنوان مثال، انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH)، سولانا (SOL) و کاردانو (ADA) همه از نظر فنی، کوین بوده و دارایی اصلی بلاکچین خود هستند. برعکس، هر دارایی رمزنگاری دیگری که روی یک شبکه بلاک چین ایجاد ‌شود، یک توکن است.

به عنوان مثال می‌توان به توکن Basic Attention (BAT) به عنوان یک توکن ERC-20 در اتریوم، پنکیک سواپ (CAKE) به عنوان یک توکن BEP-20 در شبکه هوشمند بایننس (BSC) و سرم (SRM) که با استفاده از استاندارد توکن SPL Solana کار می‌کند اشاره کرد. علاوه بر این، توکن‌ها می‌توانند ویژگی‌های چند شبکه‌ای با استانداردهای توکن قابل پذیرش برای سازگاری در شبکه‌های بلاک چین متعدد را داشته باشند.

بنابراین، توکن‌ها دارایی‌های رمزنگاری شده‌ای هستند که روی یک بلاک چین دیگر اجرا می‌شوند. ما می‌توانیم هزاران توکن رمزنگاری موجود را در دسته‌های مختلف دسته‌بندی کنیم. برای مثال، می‌توانید انواع توکن را در یک شبکه خاص طبقه‌بندی کنید (مثل توکن‌های اکوسیستم آوالانچ) یا توکن‌هایی با ویژگی‌های عملکردی مشابه را در یک دسته قرار دهیم (مانند پلتفرم قرارداد هوشمند و توکن‌های بازی برای کسب درآمد). همانطور که صنعت کریپتو گسترش می‌یابد، ویژگی‌های خاص و کاربرد توکن‌ها در پروژه‌های نوآورانه‌ی مربوط به آینده نیز افزایش می‌یابد.

توکن Utility یا کاربردی چیست؟

فناوری منبع باز (اوپن سورس) بدون مجوز به بلاک چین‌ها و دارایی‌های مربوطه نیرو می‌دهد، به این معنی که هر کسی می‌تواند توکن ایجاد کند. در نتیجه، هزاران پروژه ارز دیجیتال در دسترس است. با این حال صرفا به این دلیل که یک توکن وجود دارد، به این معنی نیست که ارزشمند نیز باشد. ارزش هر توکن یا دارایی رمزنگاری دیگر اغلب بر اساس عرضه و تقاضای آن است. اما مسلماً فاکتور مهم‌تر، کاربرد توکن است. عملیات‌ها و نقش‌های مختلفی وجود دارد که توکن‌ها می‌توانند از آنها استفاده کنند. علاوه بر این، توکن‌هایی که نیازهای خاصی را در شبکه‌های بلاک چین برآورده می‌کنند، در مجموع می‌توانند به عنوان توکن‌های کاربردی طبقه‌بندی شوند.

توکن‌های کاربردی، به صورت ظاهری مانند هر ارز دیجیتال دیگر عمل می‌کنند. شما می‌توانید یک توکن کاربردی را در هر صرافی ارز دیجیتال بخرید، بفروشید و معامله کنید. البته اگر صرافی توکن را فهرست کرده باشد می‌توانید این کار را انجام دهید. علاوه بر این، سرمایه‌گذاران می‌توانند بدون انجام هیچ‌گونه اقدامی، یک توکن ابزار را HODL کنند. با این حال، بیشتر توکن‌های ابزار یک طراحی توکنومیک را اجرا می‌کنند که برای شرکت در فعالیت‌های پلتفرم و عملیات توکن ابزار سودآورتر از نگه داشتن توکن است.

کاربردهای توکن کاربردی

توکن‌های کاربردی می‌توانند یک یا طیف وسیعی از عملکردهای مختلف را داشته باشند. توکن چندکاربری یک دارایی رمزنگاری است که دارای چندین ویژگی و موارد استفاده است. توکن‌های Utility اغلب برای امنیت و عملیات روان یک پروژه غیرمتمرکز نیز حیاتی هستند. به این ترتیب، به جای پروژه‌ای که بصورت متمرکز و در ابعاد کوچک اجرا می‌شود، توکن‌های ابزار پروژه‌ها را قادر می‌سازند تا در سطح جهانی توزیع شده و بر تمرکززدایی تمرکز کنند.

حاکمیت

یکی از کابردهای توکن ابزار دادن حق حاکمیت به دارندگانش برای برخی از عملیات خاص در پلتفرم است. هر پروژه بلاک چین زیرساخت حاکمیتی خاص خود را با پارامترهای تعیین کننده دارد. با این حال، اغلب اوقات، حاکمیت غیرمتمرکز شامل الزامات مربوط به توکن ابزار یا توکن حاکمیتی است. برخی از پروژه‌ها به گونه‌ای عمل می‌کنند که یک توکن برابر با یک رای است. اغلب، دارندگان توکن باید دارایی‌های خود را در یک پروتکل حاکمیتی به اشتراک بگذارند تا بتوانند در مورد به روز رسانی‌های یک پلتفرم رای دهند.

در مواقع دیگر، پروژه‌ها به حداقل مقداری از توکن‌ نیاز دارند که بتوانند یک رأی را به صندوق بیندازند. علاوه بر این، هر پروژه متفاوت عمل می‌کند. ارائه حقوق حاکمیتی با توکن کاربردی یک ویژگی ارزشمند است زیرا جامعه به سمت دنیای غیرمتمرکزتر تکامل می‌یابد. این اجازه می‌دهد تا یک پروژه با توجه به کاربرانش تکامل یافته و رشد کند و به شرکت کنندگان به ازای وفاداری و تعهد آنها پاداش دهد. حاکمیت غیرمتمرکز راه مثبتی برای تسهیل دسترسی، رشد و پایداری پروژه‌های بلاک چین است.

امنیت شبکه

یکی دیگر از موارد استفاده حیاتی برای توکن ابزار، تضمین امنیت شبکه در بلاک چین با استفاده از پروتکل اثبات سهام (PoS) است. اولین بلاک چین (بیت‌کوین) و بسیاری از پروژه‌های در حال انجام از یک مدل اثبات کار (PoW) استفاده می‌کنند که از نظر محاسباتی فشرده است. PoS به‌عنوان جایگزینی برای PoW معرفی شد که به نودها نیاز دارد تا دارایی‌ها را به اشتراک بگذارند و در فعالیت‌های اجماع شبکه به جای صرف مقادیر زیاد انرژی مانند PoW، مشارکت داشته باشند. در نتیجه، شبکه‌هایی که از PoS استفاده می‌کنند بیش از ۹۹.۹٪ انرژی کمتری مصرف می‌کنند!

علاوه بر صرفه جویی در انرژی، مدل‌های اجماع PoS ایمن‌تر از PoW هستند. همچنین آنها مستعد حمله ۵۱ درصدی نیز نیستند. همچنین، بسیاری از پروژه‌ها به دارندگان توکن کاربردیشان اجازه می‌دهند تا دارایی‌های خود را به نودهای اعتبارسنجی موجود واگذار کنند. به این ترتیب، دارندگان توکن ابزار پروژه می‌توانند بدون برآورده کردن معیارها و نیازهای اعتبارسنجی کامل، به امنیت شبکه کمک کنند. بنابراین، هر دارنده توکن ابزار پروژه PoS پتانسیل تاثیرگذاری بر قدرت شبکه را دارد.

هزینه گس و کارمزد معاملات

به طور کلی دو پرداخت مازاد برای تراکنش‌ها در صنعت کریپتو وجود دارد: هزینه گس و کارمزد تراکنش. اگر یک تابع قرارداد هوشمند را اجرا کنید که به طور مستقیم با یک بلاک چین در تعامل است (یعنی ارسال تراکنش)، باید هزینه انرژی مورد نیاز را نیز پرداخت کنید. در نتیجه، کاربران باید هزینه گس را برای پوشش انرژی لازم بپردازند. هر گونه سود باقیمانده به نود اعتبارسنجی/ماینر که تراکنش را تایید کرده است ارسال می‌شود. علاوه بر این، اگر کاربران با یک برنامه غیرمتمرکز یا متمرکز تعامل داشته باشند، ممکن است هر تراکنش با کارمزد همراه باشد. این در درجه اول برای پوشش حاشیه سود، توسعه و پایداری یک برنامه است.

یکی دیگر از ویژگی‌های عالی توکن‌های ابزار، توانایی کاهش یا حذف هزینه‌های مشخص در پلتفرم‌های مختلف است. هر پروژه می‌تواند برای زمانی که کاربران توکن ابزار خود را نگه می‌دارند پارامترهای خاص خود را در مورد انحصار هزینه تنظیم کند. برخی از پروژه‌ها به کاربران کاهش هزینه‌های معاملاتی را با توکن ابزاری پیشنهاد می‌کنند. با کاهش قیمت، توکن‌های بیشتری در اختیار کاربر قرار می‌گیرد. از طرف دیگر، برخی از پلتفرم‌ها ممکن است هزینه کارمزد تراکنش‌ها را برای دارندگان توکن ابزار آن حذف کنند (یا در واقع خودشان این هزینه را پوشش دهند).

توکن های کاربردی به صورت عمومی شفاف، امن و دارای سابقه تراکنش‌های تغییرناپذیر هستند. بنابراین، توکن‌های ابزار می‌توانند به سازمان دهندگان پروژه اجازه دهند تا وفادارترین و جذاب ترین کاربران خود را تعیین کنند. این می‌تواند به طور قابل توجهی به کمپین‌های بازاریابی و روابط عمومی (PR) با بینش واقعی در مورد فعالیت‌های عملیاتی کمک کند. علاوه بر این، توکن‌های ابزار می‌توانند به پروژه‌ها کمک کنند تا امتیازات و پاداش‌ها را برای فداکارترین کاربران خود به‌طور خودکار انجام فراهم کنند.

برای مثال، پروژه‌ها می‌توانند پارامترها را به گونه‌ای تنظیم کنند که دارندگان پس از استیکینگ x مقدار از توکن‌ها برای تعداد y روز، پاداش دریافت کنند. از طرف دیگر، دارندگان توکن ابزار پروژه می‌توانند به رویدادها یا فعالیت ها دسترسی انحصاری داشته باشند. برخی از پروژه‌ها به‌طور انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز خودکار دارندگان توکن‌های کاربردی را واجد شرایط ایردراپ قرار می‌دهند یا به کاربران اجازه می‌دهند توکن‌های خود را با بلیط‌های قرعه‌کشی معاوضه کنند (مانند پنکیک ‌سواپ). همچنین، داشتن توکن ابزاری می‌تواند به کاربران در هنگام خرید دارایی‌ها از بازار توکن غیرقابل تعویض (NFT) تخفیف بدهد.

توکن سهام چیست؟

اکنون که انواع کاربردی را که یک توکن ابزاری می‌تواند داشته باشد را درک کردیم، بیایید بررسی کنیم که چگونه این توکن با توکن‌های سهام تفاوت دارد. توکن‌های کاربردی و انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز توکن‌های سهام گاهی به جای هم به کار برده می‌شوند. با این حال، این تعریف کاملا دقیق نیست. در حالی که توکن‌های کاربردی و سهام دارای ویژگی‌های مشابهی هستند، تفاوت‌های اساسی بین این دو نیز وجود دارد. اول، توکن‌های ابزار یک شرکت به صورت عمومی و از طریق عرضه اولیه کوین (ICO) توزیع می‌شوند. در حالی که توکن‌های سهام از مدل توزیع پیشنهادات توکن سهام (ETOs) استفاده می‌کنند.

توکن‌های سهام شکلی از توکن امنیتی هستند که نشان‌دهنده حقوق صاحبان سهام در یک دارایی اساسی (معمولاً یک سهم) است که به صورت دیجیتالی در یک بلاک چین ثبت می‌شود. علاوه بر این، شرایط و ضوابط قرارداد و حقوق صاحبان سهام در خود توکن تنظیم می‌شود. برای مثال، داشتن یک توکن سهام می‌تواند فرد را قادر به داشتن حق حاکمیت و حق اشتراک دارایی‌های اساسی کند. از سوی دیگر، توکن‌های سهام ممکن است فقط از عملکرد قیمتی سهام دارایی پایه پیروی کنند. به این ترتیب، توکن‌های سهام نزدیک‌تر به توکن‌های مشتقه عمل می‌کنند تا توکن‌های کاربردی. با این وجود، توکن‌های سهام برای سرمایه‌گذارانی که می‌خواهند بدون مسئولیت‌های مالکیت کسب سود کنند، مناسب هستند.

اکنون که هم توکن‌های سودمند و هم توکن‌های سهام را درک می‌کنیم، بیایید گروه‌های مختلف دیگری از انواع توکن‌ها را در صنعت ارزهای دیجیتال با هم بررسی کنیم. ما موارد زیر را بر اساس ماهیت اساسی و ویژگی‌های عملکردی توکن‌ها دسته بندی کرده‌ایم.

توکن غیر قابل تعویض (NFT)

ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات معمولی که همه با آن آشنا هستند دارایی‌های قابل تعویض می‌باشند. دارایی‌ قابل تعویض به طور خلاصه به این معناست که یک اسکناس پنج دلاری یا یک اونس طلا در جیب شما به اندازه اسکناس پنج دلاری یا یک اونس طلا در جیب شخص دیگری در سراسر جهان ارزش دارد. اینها دارایی‌های قابل تعویض هستند. این دارایی‌ها به طور سنتی به واحدهای کوچکتر تقسیم می‌شوند و وسیله‌ی ایده آل برای معاملات هستند.

برعکس، دارایی های غیرقابل تعویض در نوع خود بی نظیر هستند. علاوه بر این، NFTها قطعات کدی هستند که به صورت دیجیتالی یک دارایی یا مجموعه‌ای از دارایی‌ها را نشان می‌دهند. به این ترتیب، NFT ابزار ارزشمندی در زنجیره تامین، مراقبت‌های بهداشتی، انرژی و صنایع املاک و مستغلات خواهد بود که دارایی‌های دیجیتال نامشهود مانند موسیقی، گرافیک و آثار هنری را نشان می‌دهد. NFTها به طور فزاینده‌ای در حوزه‌های مالی، اوراق قرضه و کالاهای توکن شده محبوب می‌شوند.

توکن شاخص

نوع دیگری از توکن، توکن شاخص است. توکن شاخص یک دارایی منفرد و با ارزش است که تحت تأثیر مجموعه‌ای زیربنایی از نشانه های دیگر قرار دارد. علاوه بر این، توکن‌های شاخص معمولاً درصد کمی از بسیاری از پروژه‌ها را تشکیل می‌دهند تا به سرمایه‌گذاران اجازه دهند به طور همزمان در معرض چندین پروژه امیدوارکننده قرار بگیرند. به عنوان مثال، قیمت توکن شاخص NFTI (شاخص توکن غیرقابل تعویض) با توجه به ارزش چندین پروژه NFT و متاورس موجود حرکت می‌کند.

استیبل کوین‌ها

استیبل کوین‌ها جایگاه و کاربرد خاص خود را در صنعت ارزهای دیجیتال دارند. بر این اساس، استیبل کوین‌ها دارایی‌های رمزنگاری با قیمت ثابت نسبت به ارز یا کالای دیگر هستند. اغلب استیبل کوین‌ها با دلار آمریکا مرتبط هستند. با این حال، استیبل کوین‌ها را می‌توان به یورو، پوند انگلیس و دلار استرالیا در میان سایر ارزها متصل کرد.

استیبل کوین‌ها در حفظ ثبات قیمت در طول نوسانات بازار، کاربرد ارزشمندی دارند. بر این اساس، بیشتر استیبل کوین‌ها یک ذخیره‌ی پایدار و مهم از ارزش را برای سرمایه‌گذاران کریپتو فراهم می‌کنند که با استفاده از آن در معاملات سرمایه‌گذاری می‌کنند. برای اینکه یک استیبل کوین ارزش خود را حفظ کند، باید توسط دارایی دیگری با همان ارزش پشتیبانی شود. در غیر این صورت بی ارزش است. بنابراین، هنگام سرمایه گذاری در استیبل کوین‌ها، مراقب باشید و تحقیقات خود را انجام دهید.

توکن لیکویید استیکینگ

نوع دیگری از توکن‌هایی که ممکن است در صنعت کریپتو با آن مواجه شویم، توکن‌های لیکویید استیکینگ هستند. این نوع توکن‌های نشان‌دهنده دارایی‌های پایه هستند. به عنوان مثال، اگر علی ETH خود را در پروتکل سهامداری مرکب به اشتراک بگذارد، در ازای آن cETH دریافت خواهد کرد. حالا علی آزاد است تا از cETH خود مانند اتریوم معمولی استفاده کرده و آنرا معامله کند. در عین حال به صورت اتریوم اصلی که در پروتکل قفل شده است، پاداش نیز دریافت می‌کند. به عنوان یک ویژگی جدید و خاص صنعت ارزهای دیجیتال، لیکویید استیکینگ به سرمایه گذاران و معامله‌گران اجازه می‌دهد تا به طور همزمان چندین جریان درآمدی را از یک دارایی کسب کنند.

نتیجه گیری

هزاران پروژه مختلف ارز دیجیتال با صدها نوع مختلف توکن در دسترس هستند. کوین‌ها و توکن‌های رمزنگاری در بسیاری از اکوسیستم‌ها، عملکردها و فناوری‌های زیربنایی قابل دسته بندی هستند. بر این اساس، توکن ابزار دارایی است که خدمات یا عملکرد مفیدی را برای دارنده، پلتفرم بومی یا هر دو ارائه می دهد. به عنوان مثال، توکن های ابزار می‌توانند برای حاکمیت، امنیت شبکه، هویت و بهبود تجربه کاربر استفاده شوند.

توکن رمز ارز چیست؟ | با انواع توکن آشنا شوید

آشنایی با توکن رمز ارز

با رشد صنعت ارز‌های دیجیتال و همه‌گیر شدن این عرصه میان مردم لغات و اصطلاحات خاصی نیز در میان عموم رایج شده است. این روز ها کلمه توکن را زیاد از زبان فعالین و کاربران کریپتوکارنسی می‌شنویم. در این مقاله از مقالات آموزشی باین ارز قصد داریم تا شما را با مفهوم این واژه آشنا کنیم. آیا توکن فقط در کریپتوکارنسی کاربرد دارد؟ چه تفاوتی میان توکن و ارز دیجیتال وجود دارد؟ توکن چه انواعی دارد؟ با ما همراه باشید تا در ادامه به این سوالات پاسخ دهیم.

توکن چیست؟

در تعریف کلی توکن با نگاه به فناوری بلاکچین می‌توانیم این واژه را به این شکل تشریح کنیم: به هر دارایی دیجیتالی بر بستر بلاکچین که توانایی خرید و فروش و جا‌به‌جایی آن را درون شبکه داشته باشیم توکن می‌گوییم. توکن ارزشمند است و ارزش خود را از نهاد،شرکت و پروژه‌ای که در راستای آن ایجاد شده کسب می‌کند.

اغلب توکن‌ها در ابتدا در جهت جذب سرمایه و در چارچوب برنامه راهبردی یک شرکت، نهاد و یا یک پروژه ایجاد و توزیع می‌شوند. توکن به خودی خود نیازمند بلاکچین مستقلی نیست و می‌توان آن را بر روی سایر شبکه‌ها که امکان ساخت توکن بر آن‌ها وجود دارد مثل اتریوم ایجاد کرد. امروزه اغلب توکن‌ها به دلیل خصوصیات منحصر به فرد بلاکچین اتریوم بر این بستر فعالیت می‌کنند. این عدم نیاز به بلاکچین مستقل وجه تمایز توکن و کوین است. می‌توان گفت توکن به نسبت کوین مفهوم عام‌تری را شامل می‌شود. به عبارت دیگر هر کوینی توکن است اما هر توکنی کوین نیست.

انواع توکن

انواع توکن رمز ارز

اگر بخواهیم بسیار کلی تقسیم‌بندی انجام دهیم می‌توانیم توکن‌ها را به دو دسته مثلی و غیرمثلی تقسیم کنیم. اصطلاحی که برای این دو به کار می‌رود (Fungibile) و (None-Fungible Token) است. توکنی مثلی یا (Fungibile) یک واحد از آن با واحد دیگر آن تفاوتی ندارد. برای مثال به بیت‌کوین توجه کنید. اگر من و شما هر دو در کیف پول خود یک بیت‌کوین داشته باشیم، این دو هیچ تفاوتی با هم نخواهند داشت و قابل تعویض با یکدیگر هستند و یا آن‌ها را می‌توانیم در خرید و فروش تقسیم کنیم. مثلا ۰.انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز ۰۳ بیت‌کوین خود را بفروشید و ۰.۰۳ بیت‌کوین بخرید. هر واحد از توکن‌های غیرمثلی(None-Fungible Token) را نمی‌توان با یک‌دیگر تعویض کرد.

این توکن‌ها مانند آثار هنری منحصر به فرد هستند. کاربرد‌های توکن‌های غیرمثلی امروزه بسیار گسترش یافته است. از فروش آثار هنر از قبیل نقاشی و موسیقی و … تا بازی‌های آنلاین همه و همه از کاربرد‌های این توکن‌ها است. اطلاعات یک اثر هنری مانند شناسنامه آن اثر همه و همه بر بستر قرارداد های هوشمند و در یک توکن غیرمثلی ذخیره می‌شود. در بازی‌هایی که به تازگی بر بستر بلاکچین ایجاد شده‌اند نیز هر شخصیت بازی منحصربه‌فرد است و یک توکن غیرمثلی به عنوان ذخیره‌کننده اطلاعات آن به وجود می‌اید که قابلیت خرید و فروش و جابه‌جایی را دارد.

توکن بهادار (Security Token)

این گروه از توکن‌ها مشابه اوراق بهادار هستند. ارزش آن ها مانند اوراق بهادار از سازمان یا شرکت پشتیبان آن کسب می‌شود. این توکن‌ها مانند اوراق بهادار تحت نظارت نهاد‌های مربوطه می‌باشند و در چارچوب قوانین مشخصی فعالیت می‌کنند. به همین دلیل از نظر امنیت در سطح بسیار بالایی قرار دارند و ریسک سرمایه‌گذاری در آن‌ها پایین است.

توکن سهامی (Equity Tokens)

با توکن سهامی آشنا شوید

این دسته نیز مانند گروه بالا هستند با این تفاوت که مانند سهام از شرکت پشتیبان خود کسب ارزش می‌کند و داخل خود آن ارزشمند است. تحت چارچوب قوانین نظارتی قرار نمی‌گیرد. نسبت به توکن بهادار امنیت پایین تری دارند و عموم مردم اعتماد کمی نسبت به سرمایه‌گذاری در این گروه دارند.

توکن کاربردی (Utility Token)

فرض کنید پروژه‌ای با هدف مشخص قصد دارد فعالیت خود را آغاز کند. با کسب مالکیت توکن‌های کاربردی آن پروژه شما از خدمات آینده آن پروژه بهره‌مند خواهید شد. مالکیت این توکن‌ها شباهتی به مالکیت سهام یک شرکت ندارد و شما در سود یا ضرر آن شرکت یا پروژه مشارکتی نخواهید داشت. فرض کنید در دنیای واقعی کالایی مانند یک کتاب یا خودرویی را پیش فروش می‌کنید از این طریق شما به آن شرکت خودروسازی یا آن انتشارات کمک می‌کنید تا سرمایه جذب کند تا پروژه خود را پیش ببرد و شما هم آن خودرو را با قیمتی پایین‌تر از قیمت آینده آن خریداری کرده‌اید. نحوه کار توکن‌های کاربردی مشابه همین مثال است.

خرید و فروش توکن

توکن‌های ارز‌های دیجیتال را می‌توانید در صرافی‌ها معامله کنید. توکن‌ها از بلاکچین‌های متفاوتی استفاده می‌کنند اما امروزه اغلب آن‌ها بر بستر شبکه اتریوم می‌باشند. شما با ثبت‌نام و احراز هویت در صرافی ارز دیجیتال باین ارز می‌توانید به آسانی و کوتاه‌ترین زمان به خرید و فروش توکن دلخواه خود بپردازید.

توکن‌سوزی

زمانی که توسعه‌دهندگان یک پروژه تصمیم می‌گیرند بخشی از توکن‌های خود را برای همیشه از دسترس عموم خارج کنند از این اصطلاح استفاده می‌شود. توکن‌سوزی می‌تواند هدف‌های مختلفی را دنبال کند. فرض کنید پروژه‌ای برا جذب سرمایه توکنی را ایجاد کرده است و اکنون پس از گذشت چند‌ ماه آن توکن‌هایی را که فروش نرفته و در اختیار خودش است را به منظور حفظ ارزش می‌سوزاند و این گونه بهای سایر توکن‌ها افزایش می‌یابد.

جمع‌بندی بررسی توکن

بررسی جامع توکن رمز ارز

در این مقاله با هم به مفهوم توکن و ارتباط آن با ارز دیجیتال و فناوری بلاکچین پرداختیم. با هم با انواع توکن‌ها آشنا شدیم و از تفاوت میان کوین و توکن خبردار شدیم. بسیاری از کارشناسان معتقدند در آینده بسیاری از امور به سمت توکنیزه شدن پیش می‌رود و به تدریج اسناد کاغذی حذف و به جای آن مشخصات و سند مالکیت یک دارایی به شکل یک توکن در می‌‌اید. دنیای ارز‌های دیجیتال روز به روز بیشتر گسترش می‌یابد و آشنایی با اتفاقات و اصطلاحات آن برای موفقیت در سرمایه‌گذاری امری الزامیست. با ما نظر خود را در رابطه با توکن‌های ارز دیجیتال در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

انواع توکن (Token) و کاربردهای آن‌ها

توکن (Token) یک دارایی در بستر بلاکچین غیر بومی است و ارزش آن فقط طبق توابع پولی فراتر می رود نه بر اساس پشتوانه آن. بنابراین توکن ها برای وجود و فعالیت به بستر دیگری نیاز دارند.

به عنوان مثال ، ETH یک ارز رمزنگاری شده است که بومی بلاکچین اتریوم است و این بومی بودن آن را به یک سکه (Coin) تبدیل می کند. یکی از ویژگی های اصلی شبکه بلاکچین اتریوم، امکان ایجاد توکن های جدید در شبکه است. ارزهای رمزنگاری شده ای که در این شبکه ایجاد می شوند، توکن نامیده می شوند. به عنوان مثال ، USDT – که یک استیبل کوین است که به ارزش USD دلار متصل است ، یک توکن است که در بلاک چین اتریوم کار می کند.

نکته دیگری که باید بدانید این است که ETH نیز با توجه به کارکردهای خود صرفاً یک سکه نیست. بله ، ETH سکه اصلی بلاکچین اتریوم است ، اما نه تنها به عنوان وسیله پرداخت بلکه برای پرداخت هزینه های گس برای سوخت رسانی به قراردادهای هوشمند نیز مورد استفاده قرار می گیرد ، بنابراین از نظر فنی یک توکن نیز هست.

حدود 50٪ از کل توکن های فعال با استفاده از استاندارد توکن ERC-20 در شبکه Ethereum ساخته می شوند. طبق تعریف ، توکن به معنای پول نیست. بله ، ارزش دارد و کاربر معمولاً می تواند آن را با ارز رمزنگاری شده عوض کند ، اما هدف آن فراتر از پول دیجیتال است. در ادامه به بررسی انواع توکن و کاربردهای هر یک از آن ها می پردازیم.

قابلیت تعویض شدن (Fungibility)

همه توکن های رمزنگاری شده به دو دسته گسترده تقسیم می شوند – غیر مثلی (Non Fungible) و مثلی (Fungible)، که نوع دوم متداول ترین نوع است. Fungibility یکی از ویژگی های توکن ها است که اساساً به این معنی است که یک توکن از دیگری قابل تشخیص نیست.

به عبارت ساده، یک دلار همیشه یک دلار است و بیت کوین همیشه بیت کوین است. افراد می توانند اسکناس های 10 دلاری را با دوست خود مبادله کنند و هر یک از آن ها همچنان همان ارزش را در کیف پول خود داشته باشند. Fungibility به این معنی است که یک ارز دیجیتال و دارایی خاص بیشتر از بقیه دارای ارزش و نادر نیستند. اگر این گونه باشد، کل اکوسیستم را مختل می کند و معاملات روزمره را به دردسر بزرگی تبدیل می کند.

این ویژگی نه تنها برای اکثر انواع توکن ها بلکه برای هر ارز فیات یا ارز رمزنگاری شده که دارای عملکرد پولی برای هر واحد پرداخت است و ارزش را به طور مساوی بین همه توزیع می کند ، اعمال شده است. همه ارزهای فیات و همه ارزهای دیجیتال (Coin) قابل تقسیم شدن یا Fungible هستند.

توکن های کاربردی (Utility Token)

توکن های کاربردی یک نوع محبوب از توکن های Fungible است که می توان آن ها را به عنوان چیپ های موجود در بازی پوکر تصور کرد. به همان روشی که برای بازی بلک جک یا پوکر نیاز به خرید توکن وجود دارد، برای تأمین عملیات روی پروتکل ها نیز به توکن های کاربردی نیاز وجود خواهد داشت. مشهورترین مثال توکن کاربردی Ether است که کلیه معاملات و قراردادهای هوشمند موجود در شبکه Ethereum را تأمین می کند. همانطور که قبلاً گفتیم ، ETH می تواند به عنوان وسیله پرداخت استفاده شود ، با این حال ، هدف اصلی آن استفاده در بلاکچین است.

مفهوم توکن کاربردی پس از رونق ICO در سال ۲۰۱۷ مورد توجه قرار گرفت. در آن زمان تقریباً هر پروژه ای توکن خود را به عنوان یک دارایی برچسب گذاری کرد. چرا؟ ساده است، برای جلوگیری از اعمال مقررات دقیق برای عملیات سرمایه گذاری روی پروژه آن ها.

ICO (پیشنهاد اولیه سکه): نوعی کمپین سرمایه گذاری جمعی در بازار رمزنگاری، مشابه IPO در سهام است. شرکت های نوپا ICO را برای جمع آوری پول برای پروژه ، برنامه یا سکه جدید راه اندازی می کنند.

در بسیاری از موارد ، نیازی به پروژه ای برای ایجاد یک توکن کاربردی نبود. آنها می توانستند ارزهای دیجیتال دیگر را به عنوان پرداخت بپذیرند. اما این توکن ها بیشتر به عنوان ابزاری برای جمع آوری کمکهای مالی پروژه استفاده می شد و همچنین یک دارایی برای کسانی که این توکن را خریداری کردند محسوب می شد. افراد به این امید که این پروژه به ثمر برسد و سودهای کلانی به همراه بیاورد این توکن ها را خریداری می کردند.

از طرف دیگر، هدف کلی توکن های کاربردی این است که به یک پروژه قدرت ببخشند. هرچه تقاضای پروتکل بیشتر باشد ، قیمت توکن و پروژه به طور کلی بالاتر می رود.

توکن های اجتماعی (Social Token)

توکن های اجتماعی یک نوع توکن کاربردی بسیار جالب است که اخیراً محبوبیت زیادی در فضای رمزنگاری پیدا کرده و همچنین مفهوم توکن سازی را به عموم مردم ارائه می دهد. به عبارت ساده ، توکن های اجتماعی با اعتبار یک فرد ، مارک ، کلوپ ورزشی یا هر جامعه ای پشتیبانی می شود. افراد می توانند آنها را به عنوان توکن های طرفدار (Fan Token) استفاده کنند که می توان برای خرید محتوای اضافی ، کالاها یا فقط برای حمایت از جامعه مورد علاقه خود استفاده شود. وقتی کاربری روی توکن های اجتماعی سرمایه گذاری می کند، در یک جامعه سرمایه گذاری می کند ، با این انتظار که این جامعه رشد کند و با گذشت زمان ارزش بیشتری کسب کند.

توکن های امنیتی (Security/Equity Tokens)

در مقابل جمع آوری پول با استفاده از توکن های کاربردی، سایر ICO ها تصمیم گرفتند که به طور آشکار کمپین های جمع آوری کمک مالی را اعلام کرده و طبق مقررات برای پروژه های خود کمک مالی جمع آوری کنند. به این ترتیب توکن های امنیتی ایجاد شدند. برخی از سرمایه گذاران آنها را توکن سهام ( (Equity Tokens می نامند و به نوعی شباهت زیادی به سهام سنتی دارند. اما چه تفاوتی با هم دارند؟

هنگام خرید سهام عادی از یک شرکت، انتظار می رود که قیمت آن افزایش یابد و صاحب سهم سود کسب کند. تفاوت مهم این است که کاربر در واقع سهمی از شرکتی را خریداری می کند و سپس صاحب آن سهم می شود و می تواند سود سهام آن را بدست آورد. همچنین ، انواع خاصی از سهام به کاربر قدرت رأی دادن در شرکت و حق کسب سود را می دهند.

توکن های امنیتی به روشی مشابه کار می کنند ، اما در این حالت توکن ها به عنوان مدرکی اثبات می کنند که کاربر بخشی از ارز رمزنگاری شده جدید را در اختیار دارد. توکن امنیتی در اصل یک گواهی سهام دیجیتالی است که مالکیت کاربر را در بلاکچین ثبت می کند. البته معمولا توکن های امنیتی هیچ گونه حق رای گیری به سرمایه گذاران نمی دهند، اما برخی از سیستم عامل ها نوع رمز امنیتی مناسب برای آن را ارائه دادند.

توکن حکمرانی (Governance token)

توکن حکمرانی نوعی دارایی رمزنگاری است که به دارندگان آن حق تصمیم گیری در مورد پروتکل پروژه ، محصول و ویژگی های آن را اعطا می کند. دارندگان می توانند بر تصمیمات درون پروژه مانند پیشنهاد یا تصمیم گیری در مورد ویژگی جدید ، تغییر مدل های توزیع توکن و حتی بازسازی خود سیستم حاکمیت تأثیر بگذارند. مشهورترین نمونه های توکن های حاکمیت عبارتند از: Compound (COMP) ، Cardano (ADA) و Maker (MKR).

آیا توکن حکمرانی به سرمایه گذاران حق دریافت سود سهام را می دهد؟ نه، اما فضای رمزنگاری نوع دیگری از رمز را دارد که این ویژگی را پشتیبانی می کند.

توکن قرض (Debt Token)

توکن های قرض یا بدهی برای رهن املاک و مستغلات ، اوراق قرضه شرکتی و سایر سازوکارهای اعتباری رایج راه اندازی شده است. این نوع توکن ها معمولاً با سود سهام منظم همراه است. با این حال ، دقیقاً مانند ابزارهای اعتباری که براساس آن ساخته شده است ، توکن قرض نیز در معرض خطرهای پیش فرض مالی قرار دارد.

توکن های مشتق شده (Derivative tokens)

توکن های مشتق ارزش را از رمز اساسی ، ارز رمزنگاری شده ، پول عادی یا سایر دارایی ها بدست می آورند. شناخته شده ترین مثال از توکن های مشتق شده USDT است. رمزارز پایداری که ارزش آن دقیقاً به دلار آمریکا گره خورده است. USDT در میان معامله گران رمزنگاری مشهور شده است زیرا مرحله اضافی تبدیل رمزنگاری به فیات را حذف می کند.

توکن های ارزی (Currency tokens)

همان طور که از نام آن ها مشخص است، از این توکن ها به عنوان یک روش برای پرداخت و ذخیره ارزش استفاده می شود، بنابراین کاربرد این توکن ها مانند سایر ارزهای دیجیتال (مثل کونوس) است.

توکن واقعی با پشتوانه دارایی (Real asset-backed token)

همانطور که از عنوان آن پیداست ، توکن های تحت حمایت دارایی واقعی ، مالکیت دارایی هایی مانند کالاها ، املاک و مستغلات ، آثار هنری و سایر موارد را نشان می دهند. فناوری قراردادهای هوشمند امکان ثبت شفاف الگوریتم های پیچیده و توزیع برابر انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز و عادلانه مالکیت بین سرمایه گذاران را فراهم می کند. توجه به این نکته مهم است که توکن های مورد حمایت دارایی واقعی ، توکن های قابل تقسیم هستند و مقدار مساوی مالکیت را برای هر توکن نشان می دهند.

توکن های سودده (dividend tokens)

به استثنای توکنهای ارزی، سایر توکنها نوعی قرارداد سرمایه گذاری با پتانسیل درآمد انفعالی هستند. چنین درآمدی می تواند در اشکال و انواع مختلف وجود داشته باشد، به طور مثال کسب سود از طریق نگه داری Token، سرمایه گذاری و یا انجام عملیات استخراج و… .

برخی از سازمان ها، درآمدشان را با توزیع سود بین دارندگان Tokenتقسیم می‌کنند. علاوه بر این، بلاک چین هایی وجود دارند که دارای ویژگی هایی مشابه پرداخت سود هستند که باعث می شود ارز آن ها مشابه یک توکن سودده باشد.

توکن های غیر مثلی (Non fungible Token)

در سال های اخیر ، توکن های غیر قابل تعویض یا غیر مثلی (NFT) به دلیل موارد استفاده بسیار امیدوار کننده ، مورد توجه قرار گرفته اند. به عبارت ساده ، NFT ها دارایی یونیک یا توکنی هستند. چنین توکن هایی به دلیل بازی معروف بلاک چین Crypto Kitties محبوب شدند. این بازی به کاربر امکان می دهد گربه های دیجیتال بی نظیری ایجاد و پرورش دهند. اگر کاربر بخواهد حیوان خانگی خود را ارتقا دهد، هزینه تمام زنگ ها و سوت ها را با ETH پرداخت می کند.

هر شخصیت انیمیشینی در این بازی یک مجموعه منحصر به فرد از خصوصیات دارد ، و بلاک چین اتریوم از DNI دیجیتال که حیوان خانگی دیجیتال است محافظت می کند ، بنابراین هیچ کس نمی تواند یک بچه گربه دیجیتالی را از صاحب آن بگیرد. بعضی از انواع بچه گربه ها بسیار کمیاب هستند و می توان آنها را به عنوان یک سرمایه گذاری یا ذخیره ارزش ارزیابی کرد. به عنوان مثال ، CryptoKitty # 896775 (معروف به اژدها) با قیمت 600 ETH فروخته شد. ایجاد ، توسعه و تبادل این موجودات غیرقابل تعویض به دلیل استاندارد رمز ERC-721 امکان پذیر شد. این استاندارد ستون فقرات بازی است.

با توجه به CryptoKitties ، بازی اولین کاربرد NFT است که به ذهن کاربر خطور می کند. در حال حاضر ، اجرای توکن های غیرقابل تعویض در درجه اول محدود به این صنعت است. این نوآوری به بازیکنان این امکان را می دهد تا دارایی های مختلف درون انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز بازی مانند زره و سلاح ، طلسم ، اشیا جادویی ، کارت و غیره را معامله کنند. نمونه های خوب آن بازی هایی مانند God’s Unchained ، Decentraland ، MLB Champions ، My Crypto Heroes هستند.

برخی از افراد ممکن است استدلال کنند که می توانند دارایی های بازی را بدون هیچ زنجیره بلوکی در اختیار داشته باشند و آن را مدیریت کنند ، اما یک تفاوت مهم را باید به خاطر بسپارید. بدون بلاکچین ، بازیکنان هرگز در واقع دارایی های خود را در بازی ندارند. در واقع ، تمام ثروتهای درون بازی متعلق به دارندگان بازی است و نه به بازیکنان. اگر توسعه دهندگان Fortnite تصمیم بگیرند بازی را تعطیل کنند یا سرورها خرابی قابل توجهی را تجربه کنند ، مجموعه ها ، انیمیشن ها و قالب های گرانبهای کاربران از بین می روند. اما اگر دارایی های بازی کاربر مبتنی بر بلاکچین باشد ، حتی اگر مشکلی پیش بیاید ، آنها حفظ خواهند شد.

علاوه بر این، NFTمی تواند مدیریت و مبادله کالاهای جمع آوری شده (کلکسیون) کاربر را به یک کار آسان تر تبدیل کند. ما قبلا به مجموعه های رمزنگاری شده مانند کارت ها یا بچه گربه ها اشاره کرده ایم ، اما کاربران می توانند آیتم های دنیای واقعی ، از جمله آثار هنری را رمزگذاری کنند. حقوق مالکیت آنها تأیید و در زنجیره بلوکی ذخیره می شود.

یک پروژه جالب برای ذکر در این قسمت ، تمبرهای رمزنگاری شده توسط سرویس پستی اتریش است. گفته می شود ، آنها 150،000 نسخه از تمبرهای مبتنی بر بلاکچین را که می توانند به عنوان نمونه های عادی نیز استفاده شوند ، صادر کردند.

کاربرد دیگر این توکن ها، ملکیت کسری از دارایی است. توکن سازی این امکان را برای یک فرد عادی فراهم می کند که کسری از دارایی را خریداری کند که در غیر این صورت توانایی پرداخت آن را ندارد. بر اساس این سناریو ، چندین نفر می توانند به طور مشترک صاحب یک نقاشی ، یک بنای تاریخی ، یک قطعه زمین ، اوراق بهادار و کالاهای قابل خرید شوند. در صورت رشد قیمت دارایی ، هر زمان که خواستند می توانند سهم خود را بفروشند. این کار بسیار آسانتر از فروش یک تابلوی نقاشی میلیون دلاری یا یک عمارت به طور کامل است. بنابراین ، توکن های غیرقابل تعویض نقدینگی را به بازارهای مربوطه اضافه می کنند و به افراد طبقه متوسط ​​اجازه می دهند سرمایه گذاری های منحصر به فردی انجام دهند.

کاربرد چهارم و آخر، هویت دیجیتالی کاربران است. هویت دیجیتالی بخش دیگری است که می تواند از NFT بهره مند شود. اگر شناسه و داده های مالکیت کاربر در بلاکچین ذخیره شود ، مشکلات بوروکراتیک را از بسیاری از مراحل از بین می برد. همچنین به محافظت از اطلاعات کاربران نیز کمک شایانی می کند. پس از اضافه شدن به زنجیره بلوک ، حذف یا اصلاح آن غیرممکن است. بنابراین ، انتقال و مدیریت دارایی ها از هر مکانی آسان تر می شود. علاوه بر این ، کاربران می توانند گواهینامه ها و مجوزهای مختلف را رمزگذاری کنند. در این صورت ، برای اثبات هویت ، حقوق دسترسی یا صلاحیت خود مجبور نیستند اوراق را جمع آوری و منتقل کنند. به طور بالقوه ، توکن ها می تواند روش هایی مانند بررسی هویت ، رأی دادن ، صدور ویزا ، به نام کاربر را ساده کنند.

نظرات خود را در مورد این مطلب، با ما و سایر مخاطبین در میان بگذارید.

معرفی انواع توکن های موجود در کریپتو!

هنگامی که مردم کلمه ارز دیجیتال یا توکن را می‌شنوند ناخودآگاه یاد کوین هایی می‌افتند که بیانگر ذخیره سرمایه یا روشی برای تبادل ثروت است. با وجود محبوبیت بیت کوین، این سوء برداشت قابل درک است. با وجود این که تمام توکن های کریپتو دارای سابقه یکسان می‌باشند، اما چندین تفاوت برجسته نیز بین آن ها دیده می‌شود. در این مقاله به طور خلاصه به ویژگی های سه نوع ارز دیجیتال پرداخته می شود.

نوع ا‌ول: توکن های ارزی

نوع اول ارز دیجیتال همانی است که در باور عموم وجود دارد. یک ذخیره سرمایه یا ابزار تبادل همانند بیت کوین. به این نوع ارز دیجیتال، توکن های تراکنشی نیز گفته می‌شود. توکن های تراکنشی دارای ارزش می‌باشند، زیرا طرفین حاضر در تبادل آن انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز ها به این نکته باور دارند. فیل گلیزر از شرکت هکرنون (Hackernoon) اظهار داشت:

همانند ارزهای رایج سنتی نظیر دلار یا یورو، بیت کوین نیز به عنوان یک کالا دارای ارزش ذاتی محدود می‌باشد و ارزش آن به این دلیل است که افراد، آن را ارزش گذاری می‌کنند.

بیت کوین در سال ۲۰۰۹ به منظور ایجاد و توسعه ارز بهتری معرفی شد تا بتواند پاسخگوی بعضی از محدودیت های ارزهای رایج سنتی باشد. دیوید گودبوی از بورس نزدک (Nasdaq) بیان کرد:

قطعا روزی فرا می‌رسد که بعضی از ارزهای دیجیتال جایگزین ارزهای سنتی خواهند شد.

اما حتی ارزهای دیجیتال نیز محدودیت های خاص خود را دارند. یکی از بزرگترین نقص های بیت کوین اندازه و حجم یک مگابایتی بلاک ها و ظرفیت بازدهی شبکه آن می‌باشد. مسئله دیگر بیت کوین، حفظ حریم خصوصی آن می‌باشد. گلیزر در این خصوص توضیح داد:

درحالی که آدرس های بیت کوین ناشناس می‌باشند و در دیتابیس آن، کیف پول به اشخاص متصل نمی‌باشد، موجودی و تراکنش های کیف های پول به طور عمومی در دفترکل قابل مشاهده می‌باشند.

در پاسخ به این محدودیت ها، ارزهای دیجیتال دیگری نظیر لایت کوین و دش ایجاد شده اند تا به این چالش های موجود بپردازند.

نوع دوم: توکن های کاربردی

توکن های کاربردی با اسامی کوین های اپلیکیشنی یا توکن های کاربر نیز شناخته شده می‌باشند. این توکن ها به کاربران، دسترسی های آتی به محصولات و خدمات را ارائه می‌دهند. در چشم انداز فعلی بلاک چین، جذب سرمایه از طریق ICO ها و صدور توکن ها برای استارت آپ ها محبوب می‌باشد. کاربران می‌توانند با استفاده از این توکن ها به خدمات آتی استارت آپ مورد نظر دسترسی داشته باشند. برای ایجاد انگیزه بیشتر، دارندگان این توکن ها برای خرید محصولات نهایی و یا در قیمت نهایی، تخفیف دریافت می‌کنند.

توکن های کاربردی نظیر ریپل برای اهداف خاصی طراحی شده اند. ریپل برای ایجاد انتقال بدون هزینه پول رایج طراحی شده بود و توسط بانک ها و موسسات مالی نظیر RBC، امریکن اکسپرس، SEB، BMO و چندین موسسه دیگر مورد استفاده قرار می‌گرفت.

جوزیاه ویلموث از استراتژی کوین می‌نویسد:

با وجود این که توکن های کاربردی با هدف تبدیل شدن به سرمایه گذاری، ایجاد نشده بودند با این حال افراد بسیار زیادی با امید به این که با افزایش تقاضا برای محصولات و خدمات شرکت مورد نظر، ارزش این توکن ها نیز افزایش یابد، وارد ICO های ارائه دهنده توکن های کاربردی شدند.

نوع سوم: توکن های پلتفرمی/ اپلیکیشنی

ارزهای دیجیتال پلتفرمی، فناوری های کامل بلاک چین با پروتکل ها و مجموعه قوانین خاص خود می‌باشند که برای اپلیکیشن ها یا برنامه های غیرمتمرکز آتی زیرساختی مهیا می‌کنند تا بر بستر این بلاک چین ها ایجاد شوند. گودبوی در این خصوص می‌نویسد:

این توکن ها برای حذف واسطه ها، ایجاد بازارهای مختلف و حتی عرضه سایر ارزهای دیجیتال ایجاد شده اند.

اتریوم محبوب ترین نمونه ارز دیجیتال پلتفرمی می‌باشد. توکن های اتریوم، توکن های دیجیتال بر پایه بلاک چین اتریوم می‌باشند که یک پلتفرم غیرمتمرکز می‌باشد و برای اجرای قراردادهای هوشمند و هم چنین ایجاد بلاک ارزهای دیجیتال جدید در سایر طبقه بندی ها و بخش ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

توکن اپلیکیشنی یک توکن دیجیتال برای برنامه هایی است که بر بستر پلتفرم مورد نظر ایجاد شده اند. برای مثال آگوریس (Auguris) یک برنامه غیرمتمرکز انواع توکن‌ها در صنعت رمز ارز پیش بینی بازارهای مختلف می‌باشد که بر بستر بلاک چین اتریوم ایجاد شده است. آگور توکن های خود را به اسم REP صادر کرده است. اگر دارای توکن REP می‌باشید و پیش بینی دقیقی از بازار آگور انجام دهید، سهمی از هزینه های بازار دریافت می‌کنید.

توکن های اپلیکیشنی ممکن است بیانگر اشتراک یا عضویت دیجیتال باشد که دارندگان آن می‌توانند برای کسب سود یا سهمی از فروش به صورت REP، به معامله این توکن ها بپردازند.